Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Ο Απόστολος Παύλος για τις αιρέσεις μας συμβουλεύει .


''Η κόρη του διαβόλου...''

Ο Απόστολος Παύλος για τις αιρέσεις μας συμβουλεύει:
«Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος. Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Πράξεις κ 28-30). Δηλαδή:
Προσέχετε λοιπόν στον εαυτόν σας, πως θα ζήτε, και πως θα φέρεσθε σε όλο το ποίμνιό σας, στο οποίο το πνεύμα το Άγιο σας έβαλε επισκόπους, να ποιμαίνετε την Εκκλησία του Θεού, την οποία αυτός ο Κύριος απέκτησε με το Αίμα Του.
Διότι εγώ γνωρίζω αυτό· ότι μετά τον ερχομό μου αυτόν και την αναχώρηση θα εισέλθουν λύκοι βαρείς ανάμεσά σας, δηλ. αιρετικοί ψευτοδιδάσκαλοι· και από σας τους ίδιους θα εγερθούν άνδρες εγωϊστές, οι οποίοι θα διδάσκουν διεστραμμένες και ψεύτικες διδασκαλίες, για να αποσπούν τους μαθητάς από τον σωστό δρόμο της σωτηρίας και να τους παρασύρουν με το μέρος τους ως δικούς τους οπαδούς.

Τονίζει ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριατσιανίνωφ ότι:
«Αίρεση είναι αμαρτία του νου. Η Αίρεση είναι πιο πολύ δαιμονική παρά η ανθρώπινη αμαρτία- είναι η κόρη του διαβόλου, η κληρονομιά του, η ασέβειά του, σχεδόν ειδωλολατρία».



Αποτέλεσμα εικόνας για π. Φιλόθεος Ζερβάκος
Ο Γέροντας π. Φιλόθεος Ζερβάκος σημειώνει:
«Πιστεύω και ελπίζω ότι ο ιδρυτής της Εκκλησίας, ο Αρχηγός της σωτηρίας ημών, ο κραταιός και δυνατός εν πολέμοις, πάντας τους πολεμούντας την Νύμφην Αυτού Εκκλησίαν, την καθαράν και άσπιλον, την οποίαν περιποιήσατο με το Τίμιον Αίμα Του, θα τους συντρίψη ως σκέυη κεραμέως και θα διαφυλάξη και διασώση Αυτήν καθαράν. Υμείς δε οι εναπολειφθέντες στήτε καλώς, στήτε μετά φόβου, στήτε ανδρείως και μη κλίνετε γόνυ εις τον αντίχριστον Πάπαν και εις τους οπαδούς αυτού φιλοπαπιστάς οικουμενιστάς, και λοιπούς δειλούς και προδότας. Στήτε μέχρι τέλους, μέχρι θανάτου, δια να λάβετε τον άφθαρτον στέφανον εις τους ουρανούς…».

Ο σύγχρονος Άγιος μας Παΐσιος παρατηρεί:
«Σήμερα, δυστυχώς, μπήκε η ευρωπαϊκή ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν να δείξουν ανωτερότητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. «Μία θρησκεία, σου λένε, να υπάρχη» και τα ισοπεδώνουν όλα. Ήρθαν και σ’ εμένα μερικοί και μου είπαν: «Όσοι πιστεύουμε στον Χριστό, να κάνουμε μία θρησκεία». «Τώρα είναι σαν να μου λέτε, τους είπα, χρυσό και μπακίρι, χρυσό τόσα καράτια και τόσα που τα ξεχώρισαν, να τα μαζέψουμε πάλι και να τα κάνουμε ένα. Είναι σωστό να τα ανακατέψουμε πάλι; Ρωτήστε ένα χρυσοχόο: «Κάνει να ανακατέψουμε την σαβούρα με τον χρυσό;» Έγινε τόσος αγώνας, για να λαμπικάρη το δόγμα». Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό. Σήμερα λένε: «Όχι μόνο με αιρετικό αλλά και με Βουδιστή και με πυρολάτρη και με δαιμονολάτρη να συμπροσευχηθούμε. Πρέπει να βρίσκωνται στις συμπροσευχές τους και στα συνέδρια και οι Ορθόδοξοι. Είναι μία παρουσία». Τι παρουσία; Τα λύνουν όλα με την λογική και δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Το ευρωπαϊκό πνεύμα νομίζει ότι και τα πνευματικά θέματα μπορούν να μπουν στην Κοινή Αγορά».

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς επισημαίνει:
«Ο Οικουμενισμός είναι κοινό όνομα για όλους τους ψευδοχριστιανισμούς, για τις ψευδοεκκλησίες της Δυτικής Ευρώπης. Μεσα στον Οικουμενισμό βρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με κέντρο τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι , δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αίρεση παραπλεύρως στην άλλη αίρεση. Το κοινό ευαγγελικό όνομά τους είναι παναίρεση. Διατί; Διότι στο διάστημα της ιστορίας οι διάφορες αιρέσεις ηρνούντο η παρεμόρφωνον ιδιώματά τινα του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού, οι δε ευρωπαϊκές αυτές αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρο τον Θεάνθρωπο και στην θέση του τοποθετούν τον Ευρωπαίο άνθρωπο. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, Προτεσταντισμού, Οικουμενισμού και άλλων αιρέσεων των οποίων το όνομα “λεγεών”».

ΠΗΓΗ

Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας 30/11





Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας 30/11
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ο Απόστολος Ανδρέας, αδελφός του Σίμωνος Πέτρου, που φέρει ελληνικό όνομα, σύμφωνα με την κοινή συνήθεια πολλών Ιουδαίων της εποχής του, καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωνάς ή Ιωάννης και Ιωάννα. Μαζί με τον αδελφό του, Πέτρο, εργαζόταν ως αλιέας στη λίμνη της Τιβεριάδος. Η Βίβλος δεν μας δίνει πολλές πληροφορίες για το πρόσωπό του, ενώ οι παραδόσεις εμφανίζονται από τα μέσα του 3ου αιώνα και έπειτα.


Γνωρίζουμε πάντως από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον ότι και τα δύο αδέλφια διετέλεσαν πρωτύτερα μαθητές του Ιωάννου του Βαπτιστή. H παλαιότερη εξωβιβλική πληροφορία για τον Απόστολο προέρχεται από τον Ωριγένη (254 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρει ότι ο Ανδρέας κήρυξε στη Σκυθία (Νότια Ρωσία). Ο Ανδρέας μαζί με τον Πέτρο ήταν οι πρώτοι που κλήθηκαν και ακολούθησαν τον Χριστό. Έτσι, ο Ανδρέας αποκαλείται και «Πρωτόκλητος».


ΟΙ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ: Μετά την Πεντηκοστή και την ίδρυση της Εκκλησίας, με τον Πέτρο και άλλους μαθητές κήρυξε στη Σινώπη του Πόντου σε Έλληνες και Ιουδαίους της διασποράς, έχοντας ως ορμητήριο μια νησίδα κοντά στη Σινώπη.
Αργότερα ο Ανδρέας με τον Απόστολο Ματθία πήγαν στη Σαμψούντα (Αμισό), όπου ίδρυσαν Εκκλησία. Από εκεί περιπλανήθηκε κυρήσσοντας σε άλλες περιοχές του Πόντου, της Ιβηρίας (Γεωργίας) και της χώρας των Πάρθων (Ιράν). Το 34 μ.Χ., πιθανόν, επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα για να εορτάσει το Πάσχα με τους υπολοίπους μαθητές. Μετά από αυτό ακολούθησε μια δεύτερη περιοδεία με σταθμούς την Αντιόχεια, την Εφεσο, τη Λαοδίκεια, τη Νίκαια της Βιθυνίας, τη Χαλκηδόνα, με κατάληξη και πάλι στη Σινώπη. Στην τρίτη του περιοδεία πέρασε στο Βυζάντιο, την Ηράκλεια της Θράκης, τη Μακεδονία και την Πελοπόννησο. Τελικός σταθμός του υπήρξε η Πάτρα.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ: Στοιχεία για τη δράση του Αποστόλου στην περιοχή μας δίδει το απόκρυφο κείμενο “Πράξεις Ανδρέου” (250 μ.Χ.). Με ιεραποστολικό κέντρο την Πάτρα ο Ανδρέας κήρυττε σε όλη την Αχαϊα την εποχή των ανθυπάτων Λεσβίου και Αιγεάτη. Εκεί η διδασκαλία του καρποφόρησε ιδιαίτερα, ενώ με την προσευχή του έκανε πολλά θαύματα, κυρίως θεραπείες ασθενών. Μάλιστα η Μαξιμίλλα, σύζυγος του Αιγεάτη, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από βαρειά αρρώστια, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό έκανε τον ανθύπατο να οργιστεί και, με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων, συνέλαβε τον Ανδρέα και τον οδήγησε στο μαρτύριο του σταυρικού θανάτου, στα χρόνια των διωγμών του παρανοϊκού Νέρωνα. Το λείψανό του έθαψε με ευλάβεια ο πρώτος επίσκοπος Πατρών, Στρατοκλής. Στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μ. Κωνσταντίνου, το άγιο λείψανο του Ανδρέα μαζί με τα άγια λείψανα Τιμοθέου και Λουκά του Ευαγγελιστού αποθησαυρίστηκαν στον ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων της Κωνσταντινούπολης. Η παράδοση για τον χιαστί σταυρό του μαρτυρίου του Αποστόλου Ανδρέα είναι μεταγενέστερη (9ος ή 10ος αι.) και προέρχεται από δυτικές πηγές. Ο Απόστολος Ανδρέας είναι πολιούχος και προστάτης της Πάτρας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 30 Νοεμβρίου.

Ο ΑΠ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ: Η παράδοση της Σκωτίας θεωρεί τον Ανδρέα προστάτη άγιό της ήδη από το 750 και θέλει το λείψανό του να μετακομίστηκε στη Σκωτία. Η σημαία των Σκώτων έφερε τον χιαστό σταυρό, σύμβολο του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος μετά την (αναγκαστική) ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία συμπεριελήφθη και στην Αγγλική σημαία. Υπάρχει επίσης αρχαία ρωσική παράδοση για την εισαγωγή του χριστιανισμού στη Ρωσία από τον Απόστολο Ανδρέα, καθώς πιστεύεται ότι έφτασε κηρύττοντας μέχρι το Κίεβο, αρχαιότατη κοιτίδα των Ρώσων.

Απολυτίκιο:
Ως των Αποστόλων Πρωτόκλητος και του κορυφαίου αυτάδελφος τον Δεσπότην των όλων, Ανδρέα,ικέτευε, ειρήνην, τη οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

ΠΗΓΗ

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Συνοδικό τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Untitled-1f

Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν,

Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες.

Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν.

Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν: Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.

Τούτων τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας μέχρι θανάτου ἄθλοις τε καὶ ἀγωνίσμασι καί διδασκαλίαις παιδαγωγεῖσθαί τε καὶ κρατύνεσθαι Θεὸν ἐκλιπαροῦντες, καὶ μιμητός τῆς ἐνθέου αὐτῶν πολιτείας μέχρι τέλους ἀναδεικνύσθαι ἐκδυσωποῦντες, ἀξιωθείημεν τῶν ἐξαιτουμένων, οἰκτιρμοῖς καὶ χάριτι τοῦ Μεγάλου καὶ Πρώτου Ἀρχιερέως Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν θεοειδῶν Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.



ΠΗΓΗ

«Τοιούτοι δε και υμείς, οι των Εκκλησιών φωστήρες, ολίγοι παντελώς και ευαρίθμητοι»


ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: Αναμφίβολα, μη ομολογιακό το «σήμερα» της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

«Τοιούτοι δε και υμείς, οι των Εκκλησιών φωστήρες, ολίγοι παντελώς και ευαρίθμητοι»

(Μ. Βασίλειος – Επιστολή (154) προς Ασχόλιον Θεσσαλονίκης)

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

Αναμφίβολα, μη ομολογιακό το «σήμερα» της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εν μέσω της Οικουμενιστικής αποστασίας.
Η στάση της στη «σύνοδο» της Κρήτης, με την αναγνώριση του Οικουμενισμού, δίχασε το ανεκτίμητο υλικό του Εκκλησιαστικού σώματος.
Μετά ένα χρόνο, βλέπουμε να απομακρύνεται στον ορίζοντα η αυθόρμητη ή αντανακλαστική αντίδραση ορισμένων επισκόπων, χωρίς αυτή να καταχωρείται ως θησαύρισμα μαρτυρίας έναντι του οικουμενισμού, αφού δεν συνοδεύτηκε στη συνέχεια από την καθολικώτερη (Πατερική) αναμέτρηση με την αίρεση.

Η Ιεραρχία της Ελλάδος επικύρωσε τη θεληματικότητα της «συνόδου», την προώθησε με εγκύκλιο στο λαό, ως «Εκκλησιαστική συλλογικότητα», δήθεν σύμφωνη με τις συνοδικές καταθέσεις – κατακτήσεις του παρελθόντος!
Η απουσία στην Ελλάδα έμπρακτης επισκοπικής αντίστασης στην παναίρεση, ανέδειξε λίγους Ορθοδόξους αγωνιστές ως φωστήρες, φορείς δηλ. της Ορθόδοξης συνείδησης, που φώτισαν το Εκκλησιαστικό περιβάλλον μέσα στη νύχτα της αποστασίας.

Αυτοί ακριβώς οι λίγοι φωστήρες, όπως τονίζει ο Μ. Βασίλειος, πολέμησαν σε κάθε εποχή ώστε να μη μεταβληθεί η Εκκλησία σε «κόσμο» ή σε κήπο με βλαστερά πνευματικά βλαστήματα, όπως είναι οι αιρέσεις. Την αλήθεια αυτή τονίζει ο Μ. Βασίλειος στην επιστολή του, προς τον επίσκοπο Θεσσαλονίκης Ασχόλιον, διακεκριμένου Εκκλησιαστικού ηγέτη.
 
Γράφει ο Μ. Βασίλειος:
«Και τοίνυν έδοξέ μοι το καθ’ υμάς εοικέναι πράγμα άστροις εν νικτερινή συννεφία άλλοις κατ’ άλλα μέρη του ουρανού διαλάμπουσιν, ων χαρίεσσα μεν η λαμπρότης, χαριέστερον δε δήπου το απροσδόκητον. Τοιούτοι δε και υμείς, οι των Εκκλησιών φωστήρες, ολίγοι παντελώς και ευαρίθμητοι εν τη σκυθρωπή ταύτη καταστάσει, οίον εν σκοτομήνη διαφαινόμενοι, προς τω εκ της αρετής χαρίεντι έτι και τω σπανίω της ευρέσεως το περιπόθητον έχοντες» δηλ. «Λοιπόν η δραστηριότης σας μου εφάνη ως κάτι παρόμοιον με αστέρας εις νυκτερινήν συννεφιάν· λάμπουν ένας εις αυτό και άλλος εις εκείνο το μέρος του ουρανού, και χαρίεσσα μεν είναι η λαμπρότης των, χαριέστερον δε το απροσδόκητον της εμφανίσεως. Τοιούτοι είσθε και σεις οι φωστήρες των Εκκλησιών, εντελώς ολίγοι και ευαρίθμητοι εις αυτήν την σκυθρωπήν κατάστασιν, λάμποντες σαν εις σκοτεινήν νύκτα και έχοντες πλην του χαρίεντος της αρετής και το περιπόθητον λόγω της σπάνεως εις την οποία ευρίσκεσθε».

Υπενθυμίζει ο Ι. Πατήρ, ότι το βάρος της αποστολής των Επισκόπων – κληρικών είναι η αυτοθυσιαστική υποβοήθηση της Ορθόδοξης ενωτικής πορείας των πιστών, της Εκκλησίας. Η ζωή τους και η πίστις τους, οφείλουν να είναι μαρτυρία και εγγύηση μιας Ορθόδοξης πορείας. «Ολίγοι παντελώς» σήμερα, οι φέροντες το υψηλό αυτό Εκκλησιαστικό φρόνημα, που τους συνδέει με την παράδοσή μας, με δυναμική αφυπνιστική μπροστά στις προκλήσεις του σήμερα.

Με απλό, ταπεινό και αποτελεσματικό τρόπο, «ευάριθμοι» δηλ. κατά τον Μ. Βασίλειο, λίγοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, λειτουργούν ενωτικά ως φωστήρες – φώτα μέσα στην οικουμενιστική νύχτα, χρησιμοποιούντες την δοκιμασμένη Πατερική γραμμή, που είναι οι αποτειχίσεις και η διακοπή μνημονεύσεως των αιρετικών επισκόπων. Αποτελούν τη ζωντανή απόδειξη πως πάντοτε, και στο ζοφερό σκοτάδι, ο Κύριος ξεδιαλύνει τα σκοτάδια και ανοίγει δρόμους για το φως ή μάλλον για το Φως.

Τους θεωρούν ηττημένους αλλά είναι οι ίδιοι, εν Χριστώ Ιησού, νικητές. Να υπογραμμίσουμε, ότι το οικουμενιστικό πλέγμα εξουσίας αποσκοπεί στην διαμόρφωση ενός «πιστού» άτολμου και μακαρίου, «κωφού» και «τυφλού», απαλλαγμένου από Πατερικό φρόνημα και Εκκλησιολογικές αξίες. Πιστεύει το σύστημα ότι, όσοι δεν ευθυγραμμίζονται, πρέπει να αφορίζονται!

Εύκολα, σήμερα, οι πιστοί, πολλοί γέροντες και πνευματικοί, Χριστιανικές αδελφότητες και Χριστιανικοί σύλλογοι, Χριστιανικοί κύκλοι και Ι. Μονές, μιλούν για Εκκλησία και Ορθοδοξία, με διθυραμβικούς λόγους, περιμένοντες από άλλους την πνευματική αντίσταση έναντι της αιρέσεως του οικουμενισμού. «Δεν υπάρχει, ακόμη, λόγος ανησυχίας», είναι η κυρίαρχη αντίληψή τους.

O Ignazio Silone, Ιταλός πολιτικός, που έχει εκφρασθεί κατά της φτώχειας, κατά της κοινωνικής αδικίας και της καταπίεσης, είπε: «Ο νέος φασισμός δεν θα πει: Είμαι φασισμός. Θα πει: Είμαι ο Αντιφασισμός». Τηρουμένων των αναλογιών ο οικουμενισμός δεν λέγει: «Είμαι παναίρεση. Λέγει: Είμαι η αληθινή έκφραση του Ευαγγελίου. Είμαι Ορθοδοξία»!

Στις 14 Ιανουαρίου 1966, σε ομιλία του (Πρυτανική) ο καθηγητής Λεωνίδας Ι. Φιλιππίδης, οικουμενιστής, τόνιζε: «Ο οικουμενισμός διήκει δι’ όλης της θείας Αποκαλύψεως ως Θεού ρήμα και Θεού θέλημα, ως θεοταγής εντελέχεια της παγκοσμίου Ιστορίας…».

Η συνείδηση της Εκκλησίας, ότι αποτελεί το «φως του Κόσμου», το «άλας της γης», διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των αιρέσεων. Στην Αγιογραφική και Πατερική Παράδοση η Εκκλησία αποτελεί το ίδιο το σπίτι μας, όλη την οικουμένη, γι’ αυτό και η Αλήθεια της πρέπει να φυλάγεται αυστηρά, με φόβο Θεού και να μεταβιβάζεται με ιερότητα στις επόμενες γενιές.

Για τον Μ. Βασίλειο, οι ποιμένες που είχαν βαθειά γνώση της Ορθόδοξης πραγματικότητας, που ερμήνευαν με ορθόδοξα κριτήρια την Γραφή και, το κυριότερο, που προστάτευαν το ποίμνιό τους από κάθε λογής πνευματικούς κινδύνους – αιρέσεις, με τη ζωή τους πολλές φορές, ήταν φωστήρες, φανοί της Εκκλησίας, όπως για παράδειγμα ο επίσκοπος Ασχόλιος, θεωρητικά και πρακτικά φορέας της Ορθοδοξίας.

Η λεγόμενη «αγία και Μεγάλη Σύνοδος» στην Κρήτη, δεν λειτούργησε ως φωστήρας της Ορθοδοξίας. Αντίθετα, αλλοίωσε τα σύνορα μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεων. Δυστυχώς, ούτε και ο σύνολος Μοναχισμός, ως έσχατη οδός συνέπειας, λειτούργησε ως φάρος Ορθοδοξίας έναντι του Οικουμενισμού. Επαληθεύτηκε στο ακέραιο η προφητική επισήμανση – εκτίμηση του Μ. Βασιλείου, ότι «οι των Εκκλησιών φωστήρες, ολίγοι παντελώς και ευαρίθμητοι», όπως για παράδειγμα οι Αγιορείτες Πατέρες, οι π. Νικόλαος Μανώλης και π. Θεόδωρος Ζήσης, ο π. Παΐσιος στο Αμύνταιο, οι μοναχοί της Αγ. Παρασκευής στην Πτολεμαΐδα και άλλοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Στον επικοινωνιακό σχεδιασμό των οικουμενιστών κληρικών – επισκόπων περιλαμβάνεται και ένας «νεοπατερικός» στόχος – όραμα, ν’ αγαπηθούν δηλ. ως σύγχρονοι πατέρες, στα όρια μιας Εκκλησιαστικής «συμμετρίας». Με απλά λόγια, ισχυρίζονται ότι, οι παλαιοί πατέρες συγκρότησαν την Εκκλησιολογία στην εποχή τους, αλλά η σημερινή πραγματικότητα χρειάζεται νέους «ορθούς» Εκκλησιαστικούς λόγους, για να ενωθεί η διαιρεμένη Χριστιανοσύνη. Γι’ αυτό προβάλλουν τον οικουμενισμό, ως δρόμο – εγγύηση ενότητας, χωρίς δηλ. μετάνοια και απόρριψη των αιρέσεων! 

Χαρακτηριστικά ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είπε: «εμείς οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο τις πνευματικές αρχές του οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι στο πνεύμα του ενός Θεού… Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδισταί…» (Επίσκεψις αριθ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994). Θεολογικό εμπόδιο στον οικουμενιστικό «αναγωγισμό», στην οικουμενιστική αρνητική πνευματική τροφοδότηση του Εκκλησιαστικού σώματος, αποτελεί η Ορθόδοξη Θεολογία, η Θεολογία των Πατέρων και των αγίων Οικουμενικών συνόδων. 

Λέγει χαρακτηριστικά ένας πράγματι μεγάλος άγιος της Ορθοδοξίας, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Εγώ διάβασα και περί Ιερέων και περί ασεβών, αιρετικών και αθέων· τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα· όλαι αι πίστεις είναι ψεύτικες· τούτο εκατάλαβα αληθινόν, ότι μόνη η πίστις των «Ορθοδόξων Χριστιανών είναι καλή και αγία…».

Η ανθρώπινη πιθανολογία και οι ανθρώπινες λογικές – αιρετικές επεξεργασίες στην περιοχή δόγματος και ζωής, δεν ορίζουν την έννοια της πατρότητας, όπως σχεδιάζουν – πιστεύουν οι οικουμενιστές. Η Θεολογία των Ορθοδόξων Πατέρων είναι καρπός μελέτης, φωτισμού και έλλαμψης.

Η Πατερική δημιουργία στο σύνολό της είναι έργο του Αγίου Πνεύματος, ως αδιάκοπη παρουσία του και ενέργειά του στην Εκκλησία. Έτσι δημιουργήθηκε το unanimis consensus Patrum (ομόφωνη συμφωνία των Πατέρων) και το consensus Ecclesiae (συμφωνία της Εκκλησίας).

Η άμεση εξάρτηση των πρώτων επισκόπων από τη διδασκαλία των αγίων αποστόλων, αυτή εξασφάλιζε τη γνησιότητα του ονόματος «Πατέρας – Πατέρες», διότι εξέφραζαν τα πρώτα βιώματα της Εκκλησίας. Διαβάζουμε στο έργο του Ειρηναίου, «Έλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως»: «Και Πολύκαρπος δε ου μόνον υπό αποστόλων μαθητευθείς και συναναστραφείς πολλοίς τοις τον Χριστόν εωράκασιν, αλλά και υπό αποστόλων κατασταθείς εις την Ασίαν, ον και ημείς εωράκαμεν εν τη πρώτη ημών ηλικία» (Β.Ε.Π. τομ.5, σελ. 143). Να διευκρινίσουμε, ότι ο Ειρηναίος ομιλεί για το σεβαστό γέροντα Πολύκαρπο, επίσκοπο Σμύρνης. Στις μεγάλες Συνόδους του 5ου αιώνα, οι καθοριστικές αποδείξεις, που έπαιξαν ρόλο στην καταδίκη της αίρεσης και στην ορθή διατύπωση της πίστης, ήταν από τους Πατέρες.

«Εστι τοίνυν εκ Πατέρων εμπολιτευομένη τη Εκκλησία ημών η γραφείσα παρά των αγίων Πατέρων πίστις των κατά την Νίκαιαν συνελθόντων ημίν»
, τονίζει κατηγορηματικά ο Μ. Βασίλειος (Επιστολή 140).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

ΑΙΣΧΟΣ: Με την απόλυτη ανοχή της ΕΛ.ΑΣ., μία ακόμη φορά αναρχικοί στη Λάρισα ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ μοναχές έξω από το μοναστήρι τους.


Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017.

Στη πλατεία του Αγίου Βησσαρίωνος στη Λάρισα, ο τοπικός "Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος", μαζί με τοπικό Σύλλογο Βορειοηπειρωτών, κάνουν εκδήλωση διαμαρτυρίας για τις συνεχιζόμενες Αλβανικές προκλήσεις - κατεδαφίσεις ελληνικών ιδιοκτησιών στην Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου (μια ακόμη ελληνική πατρίδα χάνεται, όπως ακριβώς χάθηκαν σιγά σιγά οι Έλληνες της Πόλης με τους διωγμούς των Σεπτεμβριανών 1955, με την απόλυτη σιωπή συνενοχή ΟΛΩΝ ΜΑΣ).
Στην εκδήλωση αναφερθήκαμε εδώ.

Λίγο μετά το τέλος της εκδήλωσης - πορείας, 25 ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ μεταβαίνουν έξω από το μοναστήρι των Αγίων Αποστόλων στην Λάρισα (το μοναστήρι με τις 4-5 μοναχές ακολουθεί το Πάτριο ημερολόγιο) και για 15 ολόκληρα λεπτά, βρίζουν, χτυπούν τις πόρτες του μοναστηριού με τα στυλιάρια και απειλούν τις μοναχές.

Όλα αυτά γύρω στις 2:30 το μεσημέρι της Κυριακής, και ενώ η ΕΛ.ΑΣ. γνώριζε (παρακολουθούσε) και ΑΝΕΧΟΤΑΝ την παρουσία παλουκοφόρων/κρανοφόρων αναρχικών περιμετρικά της πατριωτικής συγκέντρωσης (άραγε ποια θα ήταν η στάση της ΕΛ.ΑΣ. αν εθνικιστές πήγαιναν με αντίστοιχο εξοπλισμό έξω από μια συγκέντρωση Υπυοργού ή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ;)

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ την ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ βία που ασκούν τα αριστερά "τάγματα εφόδου", με την απόλυτη ανοχή των "πραιτωριανών" της ΕΛ.ΑΣ. Καθιστούμε την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. υπεύθυνους για οτιδήποτε συμβεί στις 4-5 μοναχές.

Υπενθυμίζουμε ότι αντίστοιχη προσπάθεια εκφοβισμού των μοναζουσσών, έγινε -και πάλι με την απόλυτη ανοχή της ΕΛ.ΑΣ.- έξω από το ίδιο μοναστήρι και στις 7 Μαΐου 2016, δείτε:


Όπως διαβάζουμε στην χθεσινή ανακοίνωση του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου Λάρισας:

"... πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η κυβέρνηση των Μπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ η οποία τους καλύπτει αλλά και ο Συριζαίος δήμαρχος των Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης ο οποίος είναι ένοχος αφού πριν βγει δήμαρχος συμμετείχε σε πορείες μαζί με τους μπαχαλάκηδες, οι οποίοι φώναζαν συνθήματα όπως ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ, αλλά κυρίως γιατί δεν επεμβαίνει στο υπό κατάληψη κτίριο που έχουν κάνει οι ίδιοι εδώ και 2 χρόνια το οποίο βρίσκεται στην οδο Τζαβέλα 52 (κατάληψη "ντουγρού" 3όροφο κτίριο)....Το κτίριο αυτό ανήκει στο γηροκομείο και είναι δημοτικό. Τα κορόιδα οι Λαρισαίοι πληρώνουν και την ψευτοεπαναστατικότητα των μπαχαλάκηδων, ρεύμα, νερά και άλλα."
Θυμίζουμε αντίστοιχο "πογκρόμ" εναντίον μαθητών (Δημοτικού, Γυμνασίου) από αστυνομικούς στην Λάρισα, επειδή μοίραζαν ορθόδοξο έντυπο και πάλι τον Μάϊο 2016, εδώ.



Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Πατριωτικού Ελληνικου Συνδέσμου Λάρισας :



Για Τρίτη συνεχόμενη φορά 25 παλιόπαιδα της Λαρίσης ηλικίας 18 – 25 ετών οι οποίοι δηλώνουν αντιφασίστες και αντιφασίστριες (στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι) θέλησαν να δείξουν την επαναστατικότητα τους στο να εκφοβίσουν τις ατρόμητες μοναχές του Πατρίου ημερολογίου οι οποίες βρίσκονται στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων της Λαρίσης.

Συγκεκριμένα 
και όπως πληροφορηθήκαμε καθυστερημένα τα 25 αυτά παλιόπαιδα (ψευτοπαλληκαράδες) την Κυριακή 19 Νοεμβρίου στις 2 και μισή το μεσημέρι μετέβησαν με ξύλα, ρόπαλα και κράνη έξω από την εκκλησία των 12 Αποστόλων η οποία βρίσκεται στην οδό Κοραή στο κέντρο της Λαρίσης ανενόχλητοι, αφού η αστυνομική διεύθυνση γιαακόμη μία φορά έκλεισε τα μάτια, προκειμένου να εκφοβίσουν τις 4 ατρόμητες μοναχές που βρίσκονται εκεί, γιατί όπως λένε τα παλιόπαιδα έχουν το θράσος να πηγαίνουν σε εκδηλώσεις του Συνδέσμου μας και τις αποκαλούν φασίστριες.

Επί 15 λεπτά ήταν έξω από την εκκλησία χτυπώντας στον τοίχο της εκκλησίας με τα παλούκια τους ενώ έβριζαν με ακατονόμαστες εκφράσεις τις μοναχές.
Ήταν κάτι παραπάνω από δαιμονισμένα αφού ούτε με προσευχές αλλά ούτε και με το σταύρωμα δεν έφευγαν. Εάν ήταν δαιμόνια σίγουρα θα είχαν φύγει…και οι δαίμονες ακόμη σε αυτοί την περίπτωση σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Οι ψευτοπαλληκαράδες αυτοί κατά τα άλλα κοινωνικοί επαναστάτες κατευθύνονται από μεγαλύτερα άτομα σε ηλικία εδώ στην Λάρισα. Πίσω από όλη αυτή την κατάσταση βρίσκεται η (περίφημη) αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λαρίσης αλλά και άλλα άτομα, δημόσιοι υπάλληλοι ως επί το πλείστον οι οποίοι έχουν μέσα τους άσβεστο μίσος ενάντια σε κάθε Εθνικό και Θρησκευτικό σύμβολο.
Επίσης είναι και ένας πρώην ευτραφής ιδιοκτήτης ταβέρνας βάρους 120 κιλών.

Βέβαια δεν θα παραλείψουμε να πούμε πως πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η κυβέρνηση των Μπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ η οποία τους καλύπτει αλλά και ο Συριζαίος δήμαρχος των Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης ο οποίος είναι ένοχος αφού πριν βγει δήμαρχος συμμετείχε σε πορείες μαζί με τους μπαχαλάκηδες, οι οποίοι φώναζαν συνθήματα όπως ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ, αλλά κυρίως γιατί δεν επεμβαίνει στο υπό κατάληψη κτίριο που έχουν κάνει οι ίδιοι εδώ και 2 χρόνια το οποίο βρίσκεται στην οδο Τζαβέλα 52 (κατάληψη ντουγρού 3όροφο κτίριο), εδώ οι μπαχαλάκηδες χρησιμοποιούν και τούρκικες λέξεις.
Το κτίριο αυτό ανήκει στο γηροκομείο και είναι δημοτικό. Τα κορόιδα οι Λαρισαίοι πληρώνουν και την ψευτοεπαναστατικότητα των μπαχαλάκηδων, ρεύμα, νερά και άλλα.

Οι μεγάλοι της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας δεν έχουν κάνει κατάληψη βέβαια σε κάποιο κτίριο αλλά συγκεντρώνονται στο στέκι που έχουν (κοινωνικός χώρος Paratodos) το οποίο βρίσκεται στην οδό Φαρμακίδου 4.
Αυτά είναι τα 2 κυρίως ορμητήρια από όπου σχεδιάζουν το πώς θα τσακίσουν τους (φασίστες) αλλά και άλλους που μιλάνε για Πατρίδα και Θρησκεία.
Ας μην ξεχνούμε πώς υπάρχει και η πρώην ιατρική σχολή που βρίσκεται στην πλατεία ταχυδρομείου.
Υπάρχουν και κάποια άλλα στέκια τα οποία είναι μαγαζιά. Επίσης οι μπαχαλάκηδες δημιούργησαν και ποδοσφαιρική ομάδα « Μαρίνος Αντύπας» οι οποία αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Γ ερασιτεχνικής κατηγορίας Λαρίσης και συγκεκριμένα στον δεύτερο όμιλο. Τώρα τη σχέση μπορεί να έχουν τα συγκεκριμένα αυτά παλιόπαιδα με τον Μαρίνο Αντύπα και την Γεωργία, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Ο Μαρίνος Αντύπας μπαχαλάκηδες ουδέποτε θα τα έβαζε με γυναίκες όπως κάνατε εσείς και ειδικότερα με Μοναχές.

Σας πληροφορούμε λοιπόν ότι οι ατρόμητες Μοναχές δεν φοβούνται, δεν τρομοκρατούνται και αντιθέτως έχουν πεισμώσει περισσότερο παρά τις 3 απόπειρες εκφοβισμού που κάνατε. Αυτές είναι πραγματικά επαναστάτριες.

Να ξέρετε μπαχαλάκηδες ψευτοεπαναστάτες ότι υπάρχει Θεός, Τριαδικός ο οποίος βλέπει. Κοιτάξτε τι έπαθε η συντρόφισσα σας δικηγόρος Αναστασία Τσουκαλά η οποία τιμωρήθηκε ανάλογα, έτσι θα τιμωρηθείτε και εσείς αλλά και τα αφεντικά σας Σιωνιστές με επικεφαλής τον Τζόρτζ Σόρος η οποίοι σας χρηματοδοτούν και σας χρησιμοποιούν.

Σας παραθέτουμε και τις καταγγελίες που έκαναν οι σύντροφοι σας από την Αργεντινή για το ιντιμίντια το οποίο χρηματοδοτείτε από το αφεντικό σας Σιωνιστή Τζόρτζ Σόρος (αυτοί τουλάχιστον ξύπνησαν), αλλά και από τον πρώην σύντροφο σας Νίκο Κουνταρδά ο οποίος κατήγγειλε πως πίσω από όλα αυτά κρύβονται οι Σιωνιστές.
Να σας θυμίσουμε πως κάποτε γράφατε στους τοίχους λευτεριά στον Κουνταρδά, μετά όμως από τις αποκαλύψεις που έκανε κατάπιατε την γλώσσα σας, μάλλον όχι, θα λέγαμε βγήκατε και είπατε (εδώ γελάει ο κόσμος) ότι τον έβαλαν οι αστυνομικοί μέσα από την φυλακή να τα πει αυτά.
Άλλα και άλλοι όμως πραγματικά αναρχικοί τα είπαν δίνοντας συνέντευξη σε κανάλια ότι οι περισσότεροι από εσάς είστε μπαχαλάκηδες.
Κλείνοντας να σας ενημερώσουμε ότι για όλα υπάρχει η νομοτέλεια και σας αφιερώνουμε το τραγούδι του Άξιου Έλληνα τραγουδιστή Νότη Σφακιανάκη
«ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ»
Πηγή ανακοίνωσης.

«Ο ΗΡΩΑΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ» (Άρθρο για τον αγώνα των Αποτειχισμένων Ομολογητών Ιερέων)


Αποτέλεσμα εικόνας για το δακρυ της παναγιας

Σχόλιο:

Ένας αδερφός μας έστειλε το παρακάτω κείμενο, με την παράκληση να το δημοσιεύσουμε ανώνυμα.

Πριν λίγο καιρό μας είχε στείλει και το :


Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Είχα την ευκαιρία, προσφάτως, να μιλήσω τηλεφωνικώς με έναν αποτειχισμένο Ιερέα. Κλείνοντας το τηλέφωνο, σκεφτόμουν το πόσο μεγάλη ευλογία ήταν αυτό το τηλεφώνημα! Συνομίλησα με έναν –αφανή– ήρωα! Ω! Ναι, δεν είναι μεγάλη κουβέντα αυτή! Ήρωες είναι οι Ιερείς που διακόπτουν το Μνημόσυνο και την Εκκλησιαστική Κοινωνία από τους εκπεσόντες ψευτοεπισκόπους. Θέλει ανδρεία αυτή η πράξη και ανδρεία έχουν μόνο οι καρδιές των Ηρώων! (Σε ελεύθερη απόδοση, θα λέγαμε, πως η Ελευθερία, η Αποτείχιση και ο Παράδεισος θέλουν τόλμη και θάρρος!).

Η σκέψη μου «τρέχει» σε όλους αυτούς τους αποτεχισμένους Ιερείς, που αν και είναι λίγοι, εν τούτοις υπάρχουν και κρατούν την Λειτουργική Παράδοση,ούτως ώστε όλοι εμείς οι αποτειχισμένοι λαϊκοί να μπορούμε, έστω και μια-δυο φορές το χρόνο –αναλόγως με το που βρίσκεται ο καθένας από εμάς– να λειτουργούμαστε.



Σκεφτόμουν την απλότητα και την σεμνότητα που έχει αυτός ο Ιερέας. Ένας Ιερέας, που δεν νιώθει πως κάνει κάτι σπουδαίο, αλλά κάνει –ως οφείλει– το καθήκον του ως πραγματικός Υπουργός του Υψίστου, κάτι που απουσιάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό στις ημέρες μας. Ένας Ιερέας, που αισθάνεται την θέση του μέσα στην Εκκλησία ως ένας εκ των τελευταίων και ελαχίστων Λειτουργών του Κυρίου και αυτό είναι που τον κάνει τόσο σπουδαίο και μεγάλο στα μάτια μου! Αυτή του η κατά Θεόν απλότητα, αυτός ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα, (τόσο απλά, μα και τόσο ξεκάθαρα!), είναι που του επιτρέπει να νιώθει και να καταλαβαίνει˙ να αναγνωρίζει την Θεία επέμβαση στην πορεία της ζωής του. Αυτός ο τρόπος του είναι που τον κάνει να βιώνει και να αντιλαμβάνεται τα Θαύματα του Κυρίου στην ζωή του και αυτό είναι που τον κάνει να ταιριάζει τόσο με τους Αγίους της Εκκλησίας μας! 

Όλοι αυτοί οι Ιερείς που διακόπτουν το Μνημόσυνο και την Εκκλησιαστική Κοινωνία από την Παναίρεση του Οικουμενισμού, που μαστίζει επί έναν και κάτι αιώνα εκ των έσω την Εκκλησία, περνούν μέσα από καμίνι που καίει. Το καμίνι της Πίστεως, το οποίο δοκιμάζει τις καρδιές τους. Δίνουν μάχη με τον κόσμο και τον εαυτό τους για να κάνουν το καθήκον τους και να προβούν στην επιβεβλημένη, μα τόσο ευλογημένη και σωτήρια Αποτείχιση, και η μάχη αυτή δεν είναι μικρή ή εύκολη. Πραγματικά δοκιμάζονται οι καρδιές τους και καίγονται, λιώνοντας και καθαρίζοντας κάθε γωνιά της υπάρξεώς τους. Στη μάχη τους αυτή, έχουν για «όπλα» τους την προσευχή και τα δάκρυα και εκείνο που τους κρατάει, είναι η αγάπη τους για τον Κύριο! Έτσι εξαγνισμένοι περνούν «δια πυρός και σιδήρου» μέσα από το καμίνι για να δοθούν σε εμάς τους Ορθοδόξους των Εσχάτων καιρών, καθαροί και εξαγνισμένοι˙ καρδιές άγιες!

Ο δικός τους αγώνας είναι μαρτυρικός, μια και ο διωγμός που βιώνει η Ορθοδοξία μας, είναι πιο ύπουλος από όλους τους προηγούμενους, και όλοι αυτοί οι απλοί και αφανείς Ιερείς, έρχονται αντιμέτωποι με εχθρούς που φορούν Μίτρες και κρατούν Πατερίτσες. Με εχθρούς που έχουν μεγάλη κοσμική εξουσία και ασκούν επιρροή εκβιάζοντας ανθρώπους και καταστάσεις. Όλοι αυτοί οι ήρωες Ιερείς, έρχονται αντιμέτωποι και με το γεγονός ότι από την στιγμή που διέκοψαν το Μνημόσυνο και την Εκκλησιαστική Κοινωνία από τον οικείο ψευτοεπισκόπό τους, παύουν να έχουν και την οικονομική απολαβή από την μισθοδοσία τους, που σημαίνει πως οι οικογένειές τους αυτομάτως παύουν να έχουν την δυνατότητα να καλύπτουν τις όποιες ανάγκες τους.



Και όμως, τίποτα από όλα αυτά τα εμπόδια δεν στέκεται ικανό να μπει ανάμεσα σε αυτούς και το καθήκον που τους καλεί, ανάμεσα σε αυτούς και την αγάπη που τρέφουν οι υπάρξεις τους για τον Κύριο! Και αυτό είναι που με κάνει να αναρωτιέμαι˙ τι λιγότερο έχουν, άραγε, αυτές οι καρδιές από τις καρδιές των Αγίων; (!) 


Ιερείς με οικογένειες, Ιερείς που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους, αλλά και Ιερομόναχοι που δεν έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους ή
μια γωνιά δική τους. Όλοι αυτοί πόσο πολύ ταιριάζουν με το Κύριο ο Οποίος δεν είχε κυριολεκτικώς «που την κεφαλή κλίνη» (Ματθ. 8,20 / Λουκ. 9,58)). Ακολουθούν κατά πόδας Εκείνον στον δρόμο προς τον Γολγοθά. Η αγάπη τους είναι έμπρακτη και μαρτυρική με Σταυροαναστάσιμο χαρακτήρα. Και αναφωνώ: Ω! Θεέ μου! Σε ευχαριστώ που μας αξιώνεις να γνωρίζουμε τους Λειτουργούς Σου! Σε ευχαριστώ που μας αξιώνεις να ζούμε σε τούτη την –πλέον– δυσκολότερη εποχή, που «μυρίζει» θυσία και δάκρυα!

Και θέλω, αποτειχισμένα αδέλφια μου, να μιλήσω σε όλους εσάς. Θέλω στην αγάπη σας να απευθυνθώ και να σας ζητήσω να γίνουμε ενεργά μέτοχοι του –δύσκολου μα και τόσο ευλογημένου– αγώνα αυτών των Ομολογητών και συνειδησιακώς Μαρτυρικά αποτειχισμένων ηρώων Ιερέων!

Καλά μου εν Χριστώ αδέλφια, ας γίνουμε και εμείς μέρος του Θαύματος, ούτως ώστε οι πολύτιμοι για εμάς αποτειχισμένοι Ιερείς να μπορούν να πορευτούν στον δύσκολο αυτόν αγώνα τους, με –όσο το δυνατόν– λιγότερες δυσκολίες. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως είναι οι πνευματικοί μας Πατέρες και τώρα, πραγματικά, οφείλουμε να τους στηρίξουμε όσο μπορούμε σύμφωνα με την διάθεση της καρδίας μας («Μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης˙ Ιλαρόν γαρ δότη αγαπά ο Θεός.» – Β´ Κορ. 9,7). Πρώτα και πάνω απ’ όλα, να μην τους ξεχνάμε, έχοντάς τους –επί καθημερινής βάσεως– στις προσευχές μας. Έπειτα, να μη ξεχνάμε να τους ενισχύουμε οικονομικά ή με όποιον άλλον υλικό τρόπο δύναται ο καθένας από εμάς, διότι όπως λέει και ο Ευαγγελικός λόγος πως «άξιος γαρ ο εργάτης του μισθού αυτού» (Λουκ. 10,7 / Ματθ. 10,10 / Α´ Τιμ. 5,18 / Δευτ. 25,4 / Κριτ. 9,9 ).

Ψάξτε να βρείτε τις διευθύνσεις τους (είναι, άλλωστε, εύκολο και τα ιστολόγια που ασχολούνται με αυτά τα θέματα, αλλά και οι ομάδες αποτεχισμένων λαϊκών μπορούν να βοηθήσουν πάνω σε αυτό το θέμα). Μην ξεχνάμε αδέλφια μου, πως οι Ιερείς αυτοί έχουν οικογένειες, έχουν παιδιά που πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Αδέλφια, οι Ιερείς αυτοί πρέπει να μας νιώθουν δίπλα τους, διότι όπως εμείς τους έχουμε ανάγκη, έτσι και εκείνοι χρειάζονται την στήριξή μας. Όπως ο πατέρας, που αγωνίζεται για τα παιδιά του, έχει ανάγκη από την αγκαλιά τους για να ξεκουραστεί και να πάρει και από εκεί δύναμη, ώστε να συνεχίσει τον αγώνα της βιοπάλης, έτσι και οι Ιερείς μας έχουν ανάγκη να νιώθουν πως δεν είναι μόνοι. Το θαύμα δεν είναι υποχρεωτικό να κάνει θόρυβο. Συνήθως τα θαύματα είναι απλά και αφανή˙ έρχονται απαλά σαν την ανοιξιάτικη βροχή!



Ας γίνουμε, αδέλφια μου, μέρος του θαύματος της ηθικής και υλικής στηρίξεως των Πατέρων μας! Ας γίνουμε και εμείς, όπως και όσο μπορούμε, μικρά γρανάζια στην λειτουργία του μηχανισμού του Θαύματος που λέγεται έμπρακτη αγάπη και στήριξη των Πνευματικών μας Πατέρων.
Ας έχουμε την τιμή να βοηθήσουμε τους αληθινούς ήρωες και αγίους της εποχής μας!



Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Αποφασίσθηκε η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη.



Οικουμενικό Πατριαρχείο: Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που συνεδριάζει στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, αποφάσισε πριν από λίγο – σήμερα Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017 – την αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Μονής Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991).


Ποιος ήταν ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
Ο Γέρο-Ιάκωβος εγεννήθη το 1920 στα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, εις το Λιβίσι της Μάκρης, απέναντι από τη γειτονική μας νήσο Ρόδο-Καστελλόριζο.
Ένεκεν αυτής της γειτονίας, ένιωθε πάντοτε μια ιδιαίτερη αγάπη για την Κύπρο. Η μάνα του Θεοδώρα, όταν ήθελε να παρακαλέσει την Παναγία, εγύριζε κατά τα βουνά του Κύκκου και φώναζε: «Παναγία του Κύκκου μου. Φύλαγε τα παιδιά του κόσμου και τα δικά μου». Αυτή τη σχέση της μάνας του με την Παναγία του Κύκκου, με την Κύπρο, θα την κληρονομήσει ο Γέροντας μαζί με όλη τη μικρασιατική παράδοση και θα τη μεταφέρει πρόσφυγας το 1922 στη βόρεια Εύβοια.

Όταν τα καράβια της προσφυγιάς έφτασαν το 1922 στον Πειραιά, με τους πονεμένους πρόσφυγες να παρηγορούνται με τη σκέψη ότι θα τους αγκάλιαζε η μητέρα Ελλάδα, τότε άκουσαν τους ανθρώπους του λιμανιού να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία: «Για τους δικούς μας ανθρώπους», έλεγε ο Γέροντας, «ήταν πρωτάκουστα ακούσματα, και όλοι φωνάξαμε·‘‘παρά να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία μας, καλύτερα πίσω στους Τούρκους’’». Οι κυνηγημένοι πρόσφυγες ήταν φορείς μιας άλλης παράδοσης, αυστηρής, καλογερικής. Και ο Γέροντας ένιωθε πάντοτε, ότι ήταν απόγονος αγίων ανδρών, αφού άκουε από τη μάνα του ότι καταγόταν από εφτά γενεές ιερέων. Ένας από αυτούς ήτο ασκητής στα Ιεροσόλυμα, την ίδια δε τη μάνα του Θεοδώρα ο π. Ιάκωβος τη χαρακτήριζε ως ασκήτρια. Είχε τόση αρετή η ευλογημένη αυτή γυναίκα, που προείδε τον θάνατό της πολλές μέρες πριν και τον ανακοίνωσε στα παιδιά της, για να τα προετοιμάσει.
Την προσφυγική οικογένεια του Τσαλίκη τη δέχτηκαν τα φιλόξενα χώματα της βορείου Ευβοίας, συγκεκριμένα το χωριό Φαράκλα. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα στο δημοτικό σχολείο του χωριού, τα οποία ήσαν και τα τελευταία. Δεν συνέχισε ο Γέροντας στο γυμνάσιο. Ο πατέρας του, ένεκεν της φτώχειας, που είχαν τότε, τον έβγαλε από το σχολείο και τον έπαιρνε μαζί του στα κτίσματα, για να τον βοηθά.

Ο Γέροντας Ιάκωβος και η αγία Παρασκευή
Τα βράδια, όταν όλοι κοιμόντουσαν στο σπίτι, έβγαινε κρυφά και πήγαινε σε ένα ξωκκλήσι του χωριού, για να προσευχηθεί, στην Αγία Παρασκευή. Εκεί έκανε πολλές μετάνοιες, όπως τον συνήθισε η μάνα του Θεοδώρα, και προσευχόταν για ώρες πολλές. Μετά γύριζε στο σπίτι, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τίποτα.

Ένα βράδυ εκεί στο ξωκκλήσι, που γονατιστός ο μικρός Ιάκωβος προσευχόταν, είδε μια σκιά μέσα στο ιερό. Αυτός φοβήθηκε και το πρωί το είπε στη μάνα του. Η διακριτική κυρία Δωρούλα του λέει: «Μη φοβάσαι, Ιακωβάκο μου, το ράσο του παπά θα είναι και το φεγγάρι του κάνει σκιά.» Έτσι διασκέδασε το λογισμό του Ιακωβάκου της. Το βράδυ πήγε πάλι ο μικρός Ιάκωβος στο ξωκκλήσι για τον κανόνα του. Όταν τέλειωσε και εξερχόταν από το ταπεινό ξωκκλήσι, είδε κάτω από ένα μεγάλο δένδρο μια ψηλή μαυροφορεμένη γυναίκα να του κάνει νόημα να την πλησιάσει.
Πήγε κοντά της και τον ρωτά:
«Τι θέλεις, Ιάκωβέ μου, να σου χαρίσω για τις τόσες προσευχές, που κάνεις στο σπίτι μου;»
«Ποια είσαι εσύ, καλή μου κυρία;»
«Εγώ είμαι η αγία Παρασκευή και ό,τι μου ζητήσεις θα στο δώσω.»
«Εγώ είμαι μικρός και δεν ξέρω τι θέλω, θα ρωτήσω όμως τη μάνα μου και ό,τι μου πει θα στο ζητήσω.»
Το πρωί λέει στην ευλογημένη μάνα: «Μάνα, ψες έξω από το ξωκκλήσι είδα την αγία Παρασκευή και μου είπε, ό,τι της ζητήσω θα μου το δώσει. Τι να της ζητήσω, μάνα;» Άνοιξε τότε η μάνα τα δυο της χέρια διάπλατα, σαν να ’θελε να χωρέσουν όλον τον ουρανό, και έκραξε φωνή μεγάλη: «Την τύχη μου, αγία Παρασκευή, να μου δώσεις, την τύχη μου.»
Την επομένη ο μικρός Ιάκωβος επανέλαβε, σαν γνήσιος υποτακτικός, τα λόγια της γερόντισσάς του στην αγία. Η αγία Παρασκευή, στην απλοϊκή απάντηση της μάνας Θεοδώρας απάντησε προφητικά: «Θα σου δώσω εγώ τύχη, να τη ζηλέψουν πολλοί.»

Έλεγε αργότερα σ’ εμάς ο Γέροντας: «Και μήπως ψέματα μου είπε, παιδάκι μου, η αγία Παρασκευή; Μικρή τύχη μου έδωκε; Με έκαμε ιερέα των μυστηρίων του Θεού!» Και θυμόταν και μας διηγιόταν με το ιδιαίτερο γεροντικό του χιούμορ. «Όταν λειτουργούσε ο παπάς του χωριού, την ώρα, που οι ψάλτες έψαλλαν, ‘‘Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες’’, εγώ άκουα φτερουγίσματα γύρω από την Αγία Τράπεζα. Ο παπάς ενόμιζα ότι δεν έχει σώμα. Είναι άγγελος. Έλεγα έχει δυο κόκαλα στους ώμους, σαν κρεμάστρα, και κρέμονται τα ράσα απ’ εκεί.»

Έτσι έβλεπαν την ιερωσύνη τα παιδικά μάτια της ψυχής του, και έτσι στ’ αλήθεια τα θεία πράγματα είναι. Έβλεπε τον παπά, σαν επίγειο άγγελο, που λειτουργεί με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Από μικρός απόκτησε χερουβικούς οφθαλμούς, να θεωρεί τα επουράνια μυστήρια.
Όταν μια μέρα ο παπάς του χωριού τον πήρε μαζί του στα μελίσσια, που είχε στο δάσος, κάπου πιάστηκαν τα ράσα του παπά και φάνηκε το παντελόνι από κάτω από το αντερί. Τότε για πρώτη φορά άρχισε να υποψιάζεται ότι και ο παπάς είναι άνθρωπος, «σάρκα φορών και τον κόσμο οικών».

Στο χωριό γιατρός τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως ο πατήρ Ιάκωβος. Από τον καιρό, που ήτο δεκαπενταετής, όλοι οι κάτοικοι του χωριού έβλεπαν ότι ο Ιάκωβος του Τσαλίκη ήταν άνθρωπος του Θεού, σκεύος εκλογής, γι’ αυτό και τον φώναζαν, πάτερ Ιάκωβε. Όποιος αρρώσταινε, καλούσαν τον πατέρα Ιάκωβο, του διάβαζε μια ευχή και γινόταν καλά. Πολλές γυναίκες, που είχαν δυσκολίες στη γέννα, καλούσαν τον πατέρα Ιάκωβο να κάνει προσευχή, και αυτές αμέσως γεννούσαν. Έτσι μια μέρα ο παπάς του χωριού κάλεσε τον πατέρα Ιάκωβο, που ήτο τότε δώδεκα ή δεκατριών ετών, να διαβάσει την ετοιμόγεννη παπαδιά. «Επήρα και εγώ μια παλαιά εκκλησιαστική φυλλάδα προσευχών, που είχα, και με μεγάλη ντροπή γονάτισα σε μια γωνιά και έκανα την προσευχή για την παπαδιά.» Μόλις βγήκε ο Ιάκωβος από την πόρτα, η παπαδιὰ γέννησε το Βαγγελάκη.

Η μάνα του Γέροντα, Θεοδώρα
Η μητέρα του Θεοδώρα «διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτής», και βλέποντας αυτά τα σημεία στον Ιάκωβό της, αντελήφθη ότι το παιδί αυτό έχει ιερά αποστολή να επιτελέσει. Η μάνα του Γέροντα δεν ήτο μια οποιαδήποτε συνηθισμένη γυναίκα του λαού. Ο ίδιος ο Γέροντας την αποκαλούσε ασκήτρια. Περνούσε τη ζωή της με υπομονή στις θλίψεις, συνεχή νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, χαμαικοιτία. Μικρασιάτισσα. Γυναίκα της Ανατολής. Για τον π. Ιάκωβο ήτο η Γερόντισσά του, κι υποτασσόταν σ’ αυτή μέχρι την κοίμησή της. Μια μέρα βροχερή της είπε: «Μάνα πάλι βρέχει!» Και η αυστηρή Γερόντισσα του απάντησε επιτιμητικά: «Παιδί μου, Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει.»

Η μάνα Θεοδώρα προείδε το θάνατό της πολλές μέρες πριν και προετοίμασε τα παιδιά της, για να μη λυπηθούν υπερβαλλόντως. Παρ’ όλα αυτά, ο ευαίσθητος π. Ιάκωβος κόντεψε να ξεψυχήσει και αυτός πάνω στον τάφο της αγίας μητέρας του. Ένεκεν αυτής του της στάσεως στον θάνατο της μάνας του, πάντα μας τόνιζε να είμεθα εγκρατείς στις θλίψεις και ότι η υπερβολική στενοχωρία ή λύπη είναι αμαρτία.

Το 1952, αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, ο Γέροντας πήγε στο μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, όπου έμεινε επί τριάντα εννέα έτη, δηλαδή μέχρι της κοιμήσεώς του.Είχε ήδη περάσει το τριακοστό έτος της ηλικίας ο Γέροντας, όταν έφτασε στο μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ. Εδώ έμελλε να επιτελέσει την ιερά αποστολή του, κατά τα προφητικά λόγια της μάνας Θεοδώρας.

Στην είσοδο της μονής τον περίμενε ο ίδιος ο όσιος Δαβίδ. Όπως η αγία Παρασκευή υποσχέθηκε στο μικρό Ιακωβάκο μία ουράνια τύχη, έτσι και τώρα ο μέγας Γέροντας Δαβίδ υποδεχόταν τον αρτιγέννητο Γέρο-Ιάκωβο με την υπόσχεση: «Αν φυλάξεις ακτημοσύνη, παρθενία και υπακοή, παραμένοντας άχρι τέλους στη μονή, θα σε προσκυνήσουν αρχιερείς, οι πατριάρχες θα σε ευλαβούνται, πλούτος πολύς θα περάσει από μπροστά σου, αλλά δεν θα τον αγγίξεις.»
Αυτή η πρώτη συνομιλία με τον όσιο Δαβίδ έμοιαζε με ακολουθία κουράς, όπου ο Γέροντας εισάγει τον υποτακτικό στον μυστικό κήπο της βασιλείας του Θεού. Ο όσιος Δαβίδ θα είναι πλέον ο Γέροντας του πατρός Ιακώβου, όπως άλλοτε η μάνα του Θεοδώρα. Εξάλλου έτσι ήταν και είναι γνωστός ο όσιος σ’ όλη την Εύβοια: Ο Γέροντας. Και το μοναστήρι του, η μονή του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος.

Η μονή είναι κτισμένη τον 16ο αιώνα, ένα αιώνα καρποφόρο για την Εκκλησία, παρόλα τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ο αιώνας αυτός προσέφερε πολλούς αγίους, τον άγιο Γεράσιμο, τον όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, τον άγιο Τιμόθεο, κτήτορα της μονής Πεντέλης, την οσιομάρτυρα Φιλοθέη την Αθηναία, τον όσιο Δαβίδ και άλλους, οι οποίοι έκτισαν μοναστήρια, απ’ όπου αντλούσε ο λαός του Θεού πίστη και ελπίδα.

Ο Γέροντας Ιάκωβος στο μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ
Το 1952, έτος, που ο π. Ιάκωβος εισήλθε στη μονή του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος, το μοναστήρι ήτο ένα ετοιμόρροπο κτίριο, που επιζητούσε τον ανακαινιστή του. Έμεναν τότε στη μονή δύο τρεις αμόναχοι μοναχοί, ιδιορρυθμίτες, που δεν είδαν με καλό μάτι τον νέο μικρασιάτη καλόγερο. Του έδωσαν ένα ανώγειο κελί με τρύπιο πάτωμα, όπου στο ισόγειό του έβαζαν τα γίδια της μονής. Σ’ αυτό το περιβάλλον έζησε την αρχή της καλογερικής του ζωής, μόνος με το Μόνο Θεό, προσευχόμενος νυχθημερόν, ως επίγειος άγγελος, προσφέροντας τη λογική λατρεία, έχοντας τα άλογα ζώα στο ισόγειο. Τις καθημερινές Ακολουθίες στο καθολικό της μονής τις κάνει με τον ευλαβή και απλοϊκό μοναχό π. Ευθύμιο.

Στα νότια της μονής και σε απόσταση είκοσι λεπτών οδοιπορικώς, πλάι σε χαράδρα, μέσα σε βράχο, βρίσκεται ένα μικρό σπήλαιο, γνωστό ως ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ. Σ’ αυτό ο όσιος Δαβίδ παρέμενε όλη τη βδομάδα, και το Σάββατο ανέβαινε στη μονή να λειτουργηθεί και να δώσει τις σοφές συμβουλές του. Αυτό το ασκητήριο στην τωρινή εποχή μας, όπου εψυχράνθη ο ζήλος των πολλών, δεχόταν τα βράδια ένα νεαρό επισκέπτη, ένα νέο ευχέτη, να δέεται υπέρ της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου. Ως γνήσιος υποτακτικός του Γέροντος οσίου Δαβίδ, ακολουθεί το παράδειγμά του, νηστεύων, αγρυπνών, προσευχόμενος «εν σπηλαίοις και όρεσι και ταις οπαίς της γης».

Ο Γέροντας προσεύχεται στο ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ

Όπως τότε ο μικρός Ιάκωβος πήγαινε κρυφά από τους δικούς του στο ταπεινό ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, έτσι και τώρα μυστικά, όταν οι λίγοι της μονής κοιμόντουσαν, αυτός επήγαινε στο αγιασμένο ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ για τη νυχτερινή του προσευχή.

Έλεγε ο Γέροντας: «Τότε, παιδί μου, δεν υπήρχε δρόμος, ένα στενό μονοπάτι ήτο, και εμείς, μακριά από τον κόσμο, δεν είχαμε τον τρόπο μας να κινηθούμε τη νύχτα. Ούτε ένα φανάρι δεν είχαμε. Τόσο πόθο όμως είχα να πηγαίνω τα βράδια στο ασκητήριο του αγίου μας, και ας είμαι εκ φύσεως δειλός, που τολμούσα να πάω. Καθ’ οδόν όμως, αφού δεν έβλεπα, έπεφτα μέσα σε αυλάκια και χαράδρες και έτσι ήτο αδύνατο να φτάσω. Τότε παρακάλεσα: ‘‘Θεέ μου, φώτισέ μου τον δρόμο να φτάσω στο ασκητήριο.’’ Και ο καλός Θεός άκουσε το αίτημά μου. Από τα πολλά άστρα του ουρανού, μου έδωσε κι εμένα ένα. Αυτό πήγαινε μπροστά και μού ᾽φεγγε τον δρόμο. Εγώ, από πίσω του. Έτσι έφτανα στο ασκητήριο. Εκεί, ‘‘ελθών ο αστήρ, έστη επάνω του σπηλαίο’’· έκανα την προσευχή μου και μετά πάλιν μπροστά ο αστέρας μου φέγγει μέχρι την πόρτα της μονής. Οι πατέρες εκάθευδον και τίποτα δεν καταλάβαιναν από όλα αυτά.»

Ένα βράδυ εκεί στο ασκητήριο οι δαίμονες, στην προσπάθειά τους να εκφοβίσουν τον Γέροντα, για να εμποδίσουν τις πυρφόρες αναβάσεις του στον ουρανό, μετασχηματίσθηκαν σε ένα σμήνος από σκορπιούς. Τον περικύκλωσαν από όλες τις πλευρές, ακόμη κι από την οροφή του σπηλαίου κρεμόντουσαν, σαν τσαμπιά από σταφύλι. Ο Γέροντας, επικαλούμενος τις πρεσβείες του οσίου Δαβίδ και πιστεύοντας ακράδαντα στην αψευδή δωρεά του Κυρίου στους μαθητές του, που τους έδωσε την εξουσία «του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων», διέλυσε τις μηχανές και φαντασίες του νοερού εχθρού.

Αυτά είναι μερικά περιστατικά, ενδεικτικά των ασκητικών αγώνων του Γέροντα, που τον αναδεικνύουν εφάμιλλο συνεχιστή των παλαιών οσίων του Γεροντικού και της ερήμου.
Τα χρόνια περνούσαν, οι παλαιοί πατέρες της μονής απήρχοντο εκ του κόσμου τούτου, και δύο νέοι μοναχοί έρχονται βοηθοί του Γέροντος στην αναστήλωση της μονής, αναστήλωση πνευματική και κτιριακή. Το 1962 ήρθε στη μονή ο π. Κύριλλος και αργότερα, μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο π. Σεραφείμ. Το 1975 ο Γέροντας χειροθετεῖται ηγούμενος και πνευματικός. Η πνευματική πατρότης στο πρόσωπο του π. Ιακώβου δεν ήτο ψιλός τίτλος, αλλά χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, που το γευόταν κάθε πονεμένη ψυχή, όταν τον πλησίαζε, και ξεδιψούσε τη δίψα της. Η μονή επί των ημερών του διπλασιάζεται κτιριακά με ξενώνες, τραπεζαρία για τους προσκυνητές, καμπαναριό κλπ., ενώ ταυτόχρονα ο ναός ευπρεπίστηκε έτσι, που να ξαναβρεί η μονή το αρχέγονο κάλλος της.

Το μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ
Η φήμη της μονής, για τα θαύματα του οσίου Δαβίδ, τον αγιασμένο ηγούμενό της, και την αβραμιαία φιλοξενία των πατέρων της ξεπερνά τα όρια της Εύβοιας. Γίνεται πανελλήνιο προσκύνημα, πανορθόδοξη αναφορά του αιώνα μας. Από όλα τα μέρη της Ελλάδας φτάνουν προσκυνητές, για να αποθέσουν στο πετραχήλι του Γέροντα τον πόνο και τις αμαρτίες τους. Πολλές φορές έκπληκτοι ακούαμε από τον διορατικό Γέροντα την αμαρτία ή το πρόβλημά μας, πριν ακόμα το εκφράσουμε. Ο προσεκτικός προσκυνητής θα έπρεπε να αντιληφθεί, ότι οι διάφορες διηγήσεις του Γέροντα – ιστορίες της μάνας του από τη Μικρά Ασία και της κατοπινής μοναχικής του ζωής – τον αφορούσαν προσωπικά. Ο Γέροντας, ως γνήσιος ανατολίτης, που ήτο, μιλούσε και φώτιζε τις πικραμένες ψυχές με ιστορίες και παραβολές, για να ακούγονται γλυκύτερα οι ιαματικές του συμβουλές. Στην τράπεζα, στην κουζίνα, στη μεγάλη αυλή της μονής, παντού και πάντοτε είχε κάτι να διηγηθεί από τη ζωή του. Και αυτό το κάτι συχνά αφορούσε τη δική μας ζωή. Όλα αυτά τα διηγιόταν με ιδιαίτερη χάρη, αφού τον χαρίτωνε το Άγιο Πνεύμα, με απαράμιλλη παραστατικότητα, με τις ανάλογες κινήσεις και φωνές, που απαιτούσε η κάθε διήγηση. Είχε μιμητική ικανότητα, που τον καθιστούσε χάρμα ακοής και οφθαλμών.

Ο φιλακόλουθος Γέροντας Ιάκωβος
Αυτός ήτο ο Γέρο-Ιάκωβος πριν την Ακολουθία, απλούς και χαριέστατος. Μέσα στον ναό, στη λατρεία, γινόταν άλλος άνθρωπος. Επίγειος άγγελος, «συλλειτουργών», όπως ο ίδιος έλεγε, «με Χερουβίμ και Σεραφίμ». Χωρίς να είναι ιδιαίτερα ψηλός, έδινε την αίσθηση ενός μεγαλοπρεπούς άρχοντα, που με ύφος υψηλού κηρύγματος κατά την ανάγνωση του εξάψαλμου και ευαγγελίου αναγγέλλει την παρουσία του Κυρίου στην κάθε Λειτουργία. Ήταν, όπως λέμε, μεγαλοπρεπής εν απλότητι.

Κατά τη διάρκεια των Ακολουθιών του συνέβαιναν πολλά πνευματικά γεγονότα, τα οποία μετά μας διηγείτο. Όταν εμνημόνευε στην προσκομιδή, έβλεπε πολλές φορές τις ψυχές των παλαιών πατέρων της μονής να ζητούν τις προσευχές του. Πόση θλίψη είχε, όταν μας περιέγραψε αργότερα τη μετά θάνατο κατάσταση μερικών εξ αυτών.
Όταν εκάλυπταν τα Τίμια Δώρα ευλαβείς ιερείς την ώρα, που έθεταν τον αστερίσκο επάνω του αμνού, έβλεπε ένα φωτοειδή αστέρα επάνω από το κεφάλι του ιερουργούντος ιερέως. Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας την περισσότερη ώρα, όταν το επέτρεπε η στιγμή, ήτο γονυπετής.

Εντύπωση προκαλούσε η άμεση σχέση, που είχε με τον όσιο Δαβίδ. Όταν κάποτε οι κάτοικοι του χωριού Λιβανάτες ήρθαν, για να πάρουν την κάρα του οσίου στο χωριό τους με σκοπό να κάνουν παράκληση για να βρέξει εκείνη την άνυδρη χρονιά, ο Γέροντας πήγε μπροστά στην εικόνα του οσίου και του μίλησε, μάλλον τον διέταξε μετά παρρησίας: «Γέρο, ήρθαν οι χωριανοί σου να σε πάνε στους Λιβανάτες για την ανομβρία. Σε παρακαλώ τώρα, που θα πάμε, να μπουμπουνίσεις. Πρόσεξε, μη με προσβάλεις!» Και ο όσιος Δαβίδ τον άκουσε αμέσως. Μετά την παράκληση, άρχισαν δυνατές βροχές. Αυτή την άμεση σχέση, που είχε με τον όσιο Δαβίδ, την περιέγραφε σανμία τηλεφωνική κλήση: «Εγώ, παιδί, τα λέγω στο αυτί του αγίου, και αυτός ανοίγει γραμμή με τον Χριστό μας!»

Ο όσιος Δαβίδ εξεπλήρωσε στο ακέραιο τις υποσχέσεις, που έδωκε στον Γέροντα, όταν πρωτοεισερχόταν στη μονή. Πατριάρχες και αρχιερείς εξομολογήθηκαν κοντά του και ζητούσαν τις αποτελεσματικές ευχές του. Ο μακαριστός οικουμενικός πατριάρχης Δημήτριος του έστειλε επιστολές και ο νυν πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος τον επισκέφθηκε. Ο Αλεξανδρείας Νικόλαος επίσης. Οι ένδοξοι της γης μπροστά του εταπεινώθησαν, όπως ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου, όταν συναντήθηκαν σε νοσοκομείο των Αθηνών. Ο ταπεινός Ιακωβάκος, που δεν πήγε γυμνάσιο, για να βοηθά τον φτωχό πατέρα του στα κτίσματα, έγινε διαχειριστής πολλών εκατομμυρίων δραχμών. Κατά το προφητικό λόγιο του οσίου Δαβίδ, δεν τα άγγιξε τα χρήματα. Τα πήρε, για να τα σκορπίσει, ως άλλος Ιωάννης Ελεήμων, σε φτωχούς και άπορους. Αυτό όμως, που πλούσια έδωσε σ’ εμάς τους φτωχούς τότε φοιτητές, είναι η ζωντανή πίστη ότι –όπως τακτικά ο ίδιος ομολογούσε– «ζει Κύριος ο Θεός μου», ποιών στις δύσκολες μέρες μας στο πρόσωπο του αγιασμένου θεράποντα Του ένδοξά τε και εξαίσια.

Ήταν τέτοιας θέρμης η ζέση της πίστεώς του, που το Πάσχα πήγαινε στο κοιμητήριο της μονής και έλεγε, «Χριστός Ανέστη» στους κεκοιμημένους πατέρες, τα δε Χριστούγεννα η ευαίσθητη καρδία του συνέχιζε τον εορτασμό και την πανήγυρη της ημέρας μέσα στο γειτονικό δάσος. Εκεί όλως τυχαία και ξαφνικά ακούσαμε φωνή να ψάλλει: «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε… Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη…». Ήταν η φωνή του Γέροντα, που έψαλλε με τα χέρια αναπεπταμένα στον εορτάζοντα ουρανό ανάμεσα στα γέρικα πλατάνια, ενώ σμήνος πουλιών συνεόρταζε τριγύρω του.

Αυτές τις καταβασίες έψαλλε την ημέρα των Εισοδίων της Παναγίας κατά το παρελθόν έτος 1991. Μετά εξομολόγησε τον αδελφό Γεννάδιο και τον παρεκάλεσε να μείνει, γιατί «το απόγευμα θα χρειαστεί», όπως είπε, «να τον αλλάξει». Πράγματι το απόγευμα εκοιμήθη, για να κάνει μαζί με τα Εισόδια της Θεοτόκου τη δική του είσοδο στον εορτάζοντα ουρανό.

Ο Γέροντας Πορφύριος, που ετοίμαζε εκείνες τις μέρες τη δική του έξοδο από αυτό τον κόσμο, είπε: «Εκοιμήθη ο Γέρο-Ιάκωβος, ένας από τους μεγαλύτερους αγίους του αιώνα μας. Είχε μέγα διορατικό και προορατικό χάρισμα, το οποίο έκρυβε επιμελώς, για να μη δοξάζεται.»
Κύριε Παντοκράτορ, ο Θεός των πατέρων ημών Ιακώβου και Πορφυρίου, «γένου ίλεως επί ταις αμαρτίας ημών, και ελέησον ημάς».

* Το παρόν κείμενο του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου, πνευματικού τέκνου του οσιακής μνήμης Γέροντος Ιακώβου, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Ὀρθόδοξη Μαρτυρία» του Συλλόγου «Φίλοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους» της Κύπρου. Το κείμενο συνέγραψε ο Μητροπολίτης Μόρφου, όταν ήταν ακόμη διάκονος στην ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Κοντού, στη Λάρνακα. Αποτελεί στην ουσία το πρώτο δημοσιευμένο κείμενο, που αναφέρεται στον βίο του Γέροντος Ιακώβου. Το κείμενο γράφτηκε τό 1992, λίγους μήνες μετά την κοίμηση του Γέροντος Ιακώβου.

Το χθεσινό μήνυμα του π.Φωτίου Τζούρα προς αρχιερείς, ιερείς και μοναχούς.



Λόγος με αφορμή το Ευαγγέλιον του πλουσίου της Κυριακής ΙΓ κατά Λουκά



Ο "αγράμματος" π.Φώτιος (κατά δήλωση του μητροπολίτης Σιδηροκάστρου) απευθύνει μήνυμα προς αρχιερείς και κληρικούς.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ π. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ (ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΕΚΔΙΩΧΘΕΝΤΟΣ υπό του μητροπολίτη Αιτωλίας Κοσμά)


ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ π. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

(ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΕΚΔΙΩΧΘΕΝΤΟΣ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ ΕΚ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΦΑΤΟΥ
Ι. ΜΟΝΗΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ ΘΕΡΜΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΕΡΟΜΕΝΟΝ ΩΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

16η Νοεμβρίου 2017 Ἁγ. Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου

Σείς ο φερόμενος ως «Αντιοικουμενιστής» Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας κ. Κοσμάς, πού απαρνηθήκατε την Ορθοδοξία και προσχωρήσατε στην παναίρεση του οικουμενισμού ή θρησκευτικού συγκρητισμού ή γνωστικισμού και τις λοιπές αιρέσεις, οι οποίες εισήχθησαν ψευδο-συνοδικά από την ληστρική σύνοδο της Κρήτης το 2016,
αντί σείς να αναλάβετε αγώνα αντιαιρετικό κατά των βαρέων λύκων (δηλαδή των αιρετικών οικουμενιστών) που εισήλθαν στην Μάνδρα της Ορθοδοξίας και να τους εκδιώξετε από αυτήν,
ΕΚΔΙΩΞΑΤΕ ΕΜΕΝΑ από την Ι. Μονή της Αγίας Παρασκευής Μάνδρας Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας όπου εγκαταβίωσα επί τρία συνεχή έτη και τρείς μήνες, ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΕΚΟΨΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΣΑΣ, ΕΠΕΙΔΗ:

1) ΔΕΝ ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΕΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ,
2) ΔΕΝ ΠΑΥΕΤΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗΣ ΣΑΣ ΑΡΧΗΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ –Ι.Σ.Ε.Ε-», Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΣΤΗΝ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΨΗΦΙΣΕ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ,

3) ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ, ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ Ι.Σ.Ε.Ε. ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ (Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ), ΣΤΟΥΣ Ι.ΝΑΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΗΡΥΞΑΤΕ ΑΙΡΕΣΗ ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ,

4) ΠΡΟΣΚΑΛΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΛΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ (ΗΤΟΙ ΚΑΚΩΣ ΑΝΑΣΤΡΕΦΕΣΘΕ) ΣΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΣΑΣ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ,



5) ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΑΤΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ‘‘ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ’’ ΝΑΩΝ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ (βλ.Φωτογραφίες στο τέλος).

6) ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΕ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΤΙΜΕΙΤΕ ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΟΤΙ ‘‘ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ’’,




7) ΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΝ ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ Ι.ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ Β’ ΚΑΝΟΝΑ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ.


ΜΕ ΕΚΔΙΩΞΑΤΕ από το Μοναστήρι ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΣΑΣ, αλλά δεν τολμήσατε να μου χορηγήσετε έγγραφο που να αναφέρει για ποιόν λόγο με εκδιώκετε, το οποίο έγγραφο σας εζήτησα επανειλημμένως.
Α. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΩΞΕΩΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΣΑΣ ΤΟΝ ΔΗΘΕΝ
“ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ’’ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
1) 24/8/2016 μόλις δύο μήνες μετά την ληστρική ψευδοσύνοδο της Κρήτης, Πανήγυρις στην Ι. Μονή Αγ. Κοσμά Αιτωλού, καλείτε ως Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας, τον οικουμενιστή Ειρηναίο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης πρωτεργάτη και διοργανωτή της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης στην Πανήγυρη του Αγ.Κοσμά του Αιτωλού, για να λαμπρύνετε τάχα την γιορτή και κατά “σύμπτωση’’ παθαίνετε ζημιά στον αυχένα σας, μη μπορώντας να κρατήσετε το κεφάλι σας ορθιο.





2) 5/3/2017 Κυριακή της Ορθοδοξίας, εκδίδετε εγκύκλιο εναντίον του οικουμενισμού και του παπισμού που αναγινώσκεται σε όλους του Ι. Ναούς της Μητροπόλεως, ενώ δεν αποκηρύξατε δημοσίως τις αιρετικές αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης του 2016,

3) 4/5/2017 Επίσκεψή μου σε σας τον Μητροπολίτη Αιτωλοακαρνανίας στο Μεσολόγγι. Έγινε εξ αφορμής περιστατικού συμπροσευχής του Αρχιερατικού Επιτρόπου της περιοχής Θέρμου, την Κυριακή της Ορθοδοξιας 5/3/2017 στο Φανάρι με τρείς Καρδινάλιους μέσα στον Πατριαρχικό Ναό Κων/πόλεως. Σείς τον δικαιολογήσατε πλήρως λέγοντας ότι “ήταν ο Πατριάρχης εκεί και δεν μπορούσε να φύγει από τον Ναό’’. Υπ’ όψιν ότι οι Ιεροί Κανόνες των Αγ. Αποστόλων διατάσσουν να αφορίζεται ο συμπροσευχόμενος με αιρετικούς ακόμα και σε σπίτι.

4) 7/7/2017 Πρώτη Πανήγυρις Εορτασμού του Αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις Αιτωλοακαρ-νανίας. Καλέσατε εκπρόσωπο τού “Πατριάρχη” Βαρθολομαίου, (ο οποίος ηγείται της παναιρέσεως του οικουμενισμού), τον Αμφιλόχιο Αδριανουπόλεως καθώς και τον Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβεζης, οι οποίοι ἀκολουθούν την παναίρεση τού οικουμενισμού και έλαβαν μέρος, στην Ψευδοσύνοδο της Κρήτης, τασσόμενοι υπέρ τών αιρετικών αποφάσεών της.

5) 18/7/2017 Δεύτερη επίσκεψή μου σε σας τον Μητροπολίτη Αιτωλοακαρνανίας στο Μεσολόγγι, όπου σας παρέδωσα τις 2 επιστολές μου, περί αποτειχίσεώς μου (οι οποίες δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο βλ.: «Ο παιδαγωγός», «Αποτείχιση και «Πατερική Παραδοση», «Κατάνυξις» κ.ά.) και σας ερώτησα εάν πιστεύετε ότι 
ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι αιρετικός ή όχι. Η απάντησίς σας ήταν ότι 
«δεν πιστεύω ότι ο Πατριάρχης είναι αιρετικός». 

[Επειδή λοιπόν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και οι Οικουμενικές και Τοπικές Σύνοδοι καταδίκασαν τις αιρέσεις και τις θρησκείες, τις οποίες δέχεται ο διδάσκαλος της παναίρεσης, ο οποίος βλασφημεί και αισχρολογεί, Πατριάρχης Βαρθολομαίος, λέγοντας ότι είναι όλες οι αιρέσεις και οι θρησκείες οδοί σωτηρίας και οι Κανόνες της Εκκλησίας είναι “τείχη του αίσχους” και οι Άγιοι Πατέρες μας υπήρξαν θύματα του αρχεκάκου όφεως, γιατί αυτοί ήσαν τάχα υπεύθυνοι του σχίσματος με τους παπικούς, μοιράζει το “Άγιο” Κοράνιο σε Μωαμεθανούς, και πολλές άλλες αιρέσεις διαλαλεί και βλασφημίες, καθώς και άλλοι Αρχιερείς το ίδιο κάνουν, αφού λοιπόν κατά την γνώμη σας δεν είναι αιρετικός, τότε θα πρέπει οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και οι Ιερές Οικουμενικές Σύνοδοι, να είναι αιρετικοί (άπαγε της βλασφημίας) αφού διδάσκουν τα ακριβώς αντίθετα από τα του Βαρθολομαίου, “δέσποτα” Κοσμά. Να τους χαίρεστε, τον “Πατριάρχη” σας και τους συναδέλφους σας “Αρχιερείς” τους κατά την γνώμη σας “Ορθοδόξους” που κάνουν τα όμοια με αυτόν, ενώ θα έπρεπε από δεκαετίες να τους έχετε καθαιρέσει οι υπόλοιποι Συνοδικώς].





6) 24/8/2017 Πανήγυρις στην Ι. Μονή Αγ. Κοσμά Αιτωλού, καλείτε ως Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας τον Μητροπολίτη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνο (για να “λαμπρύνει” τάχα την γιορτή του Αγίου), ο οποίος εφαρμόζει τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης, επιτρέπει να τελούνται στην Μητρόπολή του μικτοί γάμοι, απαγορευόμενοι από τους Αγίους Αποστόλους (με ποινή καθαιρέσεως των τελούντων) και συμπροσευχήθηκε με καρδιναλίους στην Νίς της Σερβίας στις 20/8/2017 λίγες μέρες πρίν την εορτή του Αγ. Κοσμά (βλέπε Ιστολόγιο “ο παιδαγωγός” κ.ά.).

7) 26/8/2017 Σάββατο. Δίνετε ευλογία στον Πρωτοπρεσβύτερο π. Βασίλειο Καλιακμάνη Καθηγητή Θεολογ. Σχολής Θεσ/κης, ο οποίος συμμετείχε με άλλους πέντε (5) στην επιτροπή επικυρώσεως των αιρετικών αποφάσεων της ψευδοσυνόδου της Κρήτης (και επικύρωσε τις αιρετικές της αποφάσεις), να Λειτουργήσει στον Ι. Ναό Αγ. Παρασκευής Μάνδρας Θέρμου στην παλαίφατη Ι. Μονή όπου τότε εγκαταβίωνα από τριετίας ενώ είχα έρθει σε αντιπαράθεση με τον εν λόγω Πρωτοπρεσβύτερο τον Φεβρ. 2017 για την προδοσία της πίστεως που έκανε στο Κολυμπάρι. Κατά την διαρκεια του όρθρου της ημέρας εκείνης δηλ. 26.8.2017 Σάββατο, δεν συμμετείχα στις Ακολουθιες και στην Θεία Λειτουργία και μάλιστα διαμαρτυρήθηκα στους επιτρόπους, για το ότι ἐπέτρεψαν σ’ έναν προδότη της πίστεως να ἒρθει στο Μοναστήρι όπου εγκαταβιώ, για να τελέσει με αθεοφοβία το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας.

8) 26/8/2017 Μετά από λίγες ώρες, το απόγευμα της ιδίας ημέρας και ώρα 5 μ.μ., ήρθαν στο Μοναστήρι ο Ηγούμενος της Ι. Μονής Μυρτιάς Τριχωνίδος π. Ιωσήφ, ο Ιερομόναχος π. Δαβίδ της ιδίας Μονής και δύο επίτροποι της Ι. Μονής (όπου τότε εγκαταβίωνα), με εντολή σας (όπως ο π. Ιωσήφ ισχυρίσθηκε) και μου ανήγγειλαν να φύγω από το Μοναστήρι διότι είχα κάνει ἀποτείχιση. Συγκεκριμέ-να, ο ηγούμενος π. Ιωσήφ μου είπε: “Μάς είπε ο Δεσπότης να σού πούμε ότι, επειδή έχεις κάνει αποτείχιση πρέπει γι' αυτό το λόγο να φύγεις από το μοναστήρι και να παραδώσεις τα κλειδιά στους επιτρόπους’’. Όταν τους είπα ότι θέλω έγγραφη εντολή του Μητροπολίτη όπου να αναφέρει τους λόγους δια τους οποίους με διώκει από το Μοναστήρι, οι εν λόγω Ιερομόναχοι είπαν ότι δεν δίνει έγγραφο ο Μητροπολίτης και έφυγαν. Υπ’όψιν ότι τα γεγονότα αυτά συνέβησαν παρουσία προσκυνητή και φίλου της Ι. Μονής, μετά της συζύγου του και αυτόπτου και αυτήκοου μάρτυρα.

9) 28/8/2017 ημέρα Δευτέρα. Επικοινώνησα τηλεφωνικώς το μεσημέρι με τον Ιερομόναχο π. Μακάριο στο ιδιαίτερο Γραφείο, για να μιλήσω με σας τον Μητροπολίτη. Αυτός μου είπε ότι δεν μπορούσατε να μιλήσετε εκείνη την στιγμή και του ζήτησα να σάς διαβιβάσει ότι περιμένω να μου επιδοθεί έγγραφη επιστολή, όπου να μου αιτιολογείτε για ποιον λόγο με διώκετε από την Ι. Μονή. και ότι για ότι συμβεί δηλ. τυχόν βίαιη έξωσή μου από την ιερά Μονή με κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητάς μου από διαφόρους κακοπροαίρετους της περιοχής (οι οποίοι δεν θέλουν κανένα στο μοναστήρι όπως οι ίδιοι έχουν επανειλημμένως δηλώσει), θα είσθε αποκλειστικά υπεύθυνος, αλλά και ηθικός αυτουργός.

10) 28/8/2017 Κατόπιν παρελεύσεως μιάς ώρας περίπου από την παραπάνω τηλεφ. συνομιλία, ήρθαν στην Ι. Μονή οι τρείς λαϊκοί επίτροποι από την Μάνδρα Θέρμου, και απαιτούσαν με τρόπο εριστικό, να φύγω, δίνοντάς μου μάλιστα και διορία άλλος μέχρι τέλος του μηνός και άλλος μία εβδομάδα απειλώντας μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς λέγοντάς μου, ότι μέχρι τώρα σε προστατεύαμε από αυτούς που ήθελαν την βίαιη απομάκρυνσή σου από το Μοναστήρι. Την συνομιλία μου αυτή με τους επιτρόπους άκουγε σε ανοικτή ακρόαση και ένας φίλος της Ι. Μονής που συνομιλούσαμε από πριν. Τους απάντησα ότι προτίθεμαι να αποχωρήσω από την Ι. Μονή, αλλά περιμένω από τον Μητροπολίτη ένα έγγραφο όπου να μου αιτιολογεί για ποιους λόγους με διώκει από το Μοναστήρι, πράγμα το οποίο οι επίτροποι δεν το αποδέχθηκαν και μάλιστα έγιναν και πιο εριστικοί με φωνές και νεύρα.

11) Έκτοτε πολλάκις μέχρι σήμερα οι επίτροποι επανέλαβαν τις πιέσεις και τις ενοχλήσεις τις φωνές και τα νεύρα για να με αναγκάσουν να φύγω από το Μοναστήρι.

12) Γνωρίζετε καλά όσα χρόνια διακόνησα στην Μητρόπολη, ότι πάντοτε σας τιμούσα και σας σεβόμουν σαν Επίσκοπό μου και ποτέ δεν σας προσέβαλα, κάνοντας υπακοή και σε σας και στους Ποιμένες της Μητροπόλεως.
Τώρα όμως μετά την ψήφιση της παναιρέσεως του οικουμενισμού (ψευδο)Συνοδικώς, με τις αιρετικές αποφάσεις της ψευδοσυνόδου της Κρήτης, “δει πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις” όπως απεφάνθη ο Απόστολος Πέτρος στους Αρχιερείς της εποχής του, όταν έλεγαν στους Αποστόλους να μην ομιλούν για τον Χριστό. Και σείς όταν ήρθα στην Μητρόπολη για να σας επιδώσω την επιστολή της αποτειχίσεώς μου στις 18/7/2017 αυτό δεν μου είπατε; “να μην μιλάς”;

Ως Μοναχός που διακόνησα τρία χρόνια και 3 σχεδόν μήνες στην Ι. Μονή, (και όχι φιλοξενήθηκα, διότι η φιλοξενία νοείται για λίγες ημέρες ή εβδομάδες το πολύ), ζήτησα το αυτονόητο από σας, δηλαδή να μου γνωστοποιήσετε εγγράφως, τον λόγο για τον ὁποίο με διώκετε από την Ι. Μονή, ώστε να έχω ένα έγγραφο, που να αποδεικνύει ότι δεν διώκομαι για άλλους λόγους, όπως π.χ. τυχόν οικονομικές ατασθαλίες ή ηθικές παρεκτροπές μου ή άλλες συκοφαντίες που μπορεί να μου προσάψουν κάποιοι κακοπροαίρετοι και με αυτόν τον τρόπο, να σπιλωθεί το ιερόν Σχήμα του Μοναχού και κατ’ επέκταση να διασυρθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Επίσης αποκαλύφθηκε ότι παρανόμως και αντικανονικώς, δεν με έχετε κάν εγγράψει στην Ι. Μητρόπολη, (παρόλο ότι διακόνησα σ’αυτήν επι τρία έτη και τρείς μήνες), παρά τηn διαταγή της Ι.Σ.Ε.Ε. ότι ο Μοναχός πρέπει οπωσδήποτε να είναι γραμμένος στο Μοναχολόγιο Ι. Μονής της Μητροπόλεως.

Μετά από ενάμιση μήνα περίπου από την παράνομη ανακοίνωσή σας προς εμέ (26/8/2017), της διώξεώς μου από την Ι. Μονή όχι δια επισήμου εγγράφου, το οποίο αρνηθήκατε αντικανονικώς και πεισμόνως να μου επιδώσετε (και αυτό καταδεικνύει το άδικο του διωγμού μου από σας), χωρίς καταδικαστική απόφαση εις βάρος μου, χωρίς καμμία παράβαση των Ι.Κανόνων εκ μέρους μου, και χωρίς να με καλέσετε σε απολογία, επειδή μόνον και μόνον, αποτειχίστηκα από σας, (όπως διαμηνύσατε δια των δύο Ιερομονάχων εκφωνητών-τελεσιγραφητών σας), εν μέσω επανειλημμένων απειλών, φωνών, ενοχλήσεων και πιέσεων εκ μέρους των λαικών επιτρόπων και μερικών κατοίκων του χωριού Μάνδρα, (οι οποίοι μεχρι πρότινος ήσαν εχθροί σας, των Ιερέων της περιοχής και περισσότερο εμού χωρίς να τους έχω δώσει καμμία αφορμή- γιατί όπως επανειλημμένως ομολόγησαν και έμπροσθεν τρίτων οι λαικοί επίτροποι και μερικοί κάτοικοι του χωριού, ότι δεν θέλουν κανέναν στο Μοναστήρι -οι ίδιοι και ο Θεός γνωρίζουν το γιατί-), ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ, ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΠΙΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΟΧΛΗΣΕΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ, ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΩ από την Ι. Μονή Αγίας Παρασκευής (στις 21/10/2017) στην οποία διακόνησα με αυταπάρνηση, (παρά το αρνητικό κλίμα μερικών κατοίκων του χωριού Μάνδρα) και διάθεση προσφοράς επι 3 έτη και 3 περίπου μήνες και αυτό το γνωρίζουν οι χιλιάδες των προσκυνητών που πέρασαν όλο αυτό το διάστημα από την Ι.Μονή και διακονήθηκαν και ξεναγήθηκαν και άκουσαν λόγο Θεού.

Και τώρα που έφυγα, πανηγυρίζουν πολλοί από τους ταλαίπωρους, κατοίκους του χωριού και ειδικά οι επίτροποι, θριαμβολογούντες μαζί με τους άλλοτε εχθρούς τους, Κληρικούς της περιοχής, Αρχιερατικόν Επίτροπον Θέρμου π. Θεόκλητον Ράπτη, (ο οποίος συμπροσευχήθηκε με 3 καρδινάλιους αιρετικούς στο Φανάρι, και μάλιστα την Κυρ.της Ορθοδοξίας - βλ.Ιστολόγια “ο Παιδαγωγός-Κατάνυξις κ.ά.), και τους σύν αυτώ.

Για τους ταλαίπωρους κατοίκους του χωριού, συμπάθεια μαζί και οίκτο αισθάνομαι (για τους οποίους πολλάκις της ημέρας προσευχόμουν εξ αρχής που ήρθα στην περιοχή και δεν θα πάψω βεβαίως και στο μέλλον - όμως οφείλω να τους ευχαριστήσω, γιατί με τον πόλεμο που μου έκαναν από την αρχή που ήρθα εδώ για να με διώξουν, με βοήθησαν -άκοντες βέβαια- να αγωνιστώ με την βοήθεια του Θεού, υπέρ της ανεξικακίας, της αγάπης για τους εχθρούς και της ταπείνωσής μου, όπως εντέλλεται σε μας ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Εύχομαι ο Ανεξίκακος Κύριός μας, “να μην στήσει ταύτην την αμαρτίαν αυτών” οι οποίοι βρίσκονται στο βαθύ πνευματικό σκότος, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής. Είθε να τους φωτίσει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, η Παναγία Μητέρα Του και η Αγία Παρασκευή και να τους δώσουν μετάνοια, όπως και περισσότερο, για τους παραπάνω Ιερείς και για σας, οι οποίοι όταν Χειροτονηθήκατε δώσατε φρικτές υποσχέσεις στον Τριαδικό Θεό, ΟΤΙ ΘΑ ΦΥΛΑΞΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΝΕΠΙΣΤΕΥΘΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Και σείς ως “επίσκοπος” δεν είσθε άμοιρος ευθυνών γι’ αυτήν την κατάσταση του χωριού, της περιοχής Θέρμου αλλά και όλης της Μητροπόλεως, την οποία έχετε αφήσει στο πνευματικό σκότος.

Β. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ότι εσείς κατέχετε τους οίκους, εμείς που αποτειχιζόμεθα από σας τους ακολουθούντας την παναίρεση του οικουμενισμού ψευδεπισκόπους και από όσους σας ακολουθούν, εμείς φυλάσσοντες την καθαρότητα της Ορθοδόξου πίστεως, έχουμε τον Ένοικο, τον Χριστό μας.
Η Χάρις του Θεού και ο φύλακας Άγγελος του Ναού έχουν αναχωρήσει από τους Ναούς όπου μνημονεύονται αιρετικοί επίσκοποι, όπως λέγουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Ο σύγχρονος Άγιος της Εκκλησίας μας Ιουστίνος Πόποβιτς ελεγε: “κριτήριον Ορθοδοξίας η στάσις μας έναντι του Μοναχισμού”. Εσείς διώκετε αντικανονικώς έναν Μοναχό μόνο και μόνο γιατί θέλει να φυλάξει την Ορθόδοξη πίστη του ανόθευτη. Άραγε τόσο κεκαυτηριάστηκε η συνείδησή σας και δεν σας ήλεγξε γι’αυτήν την άδικη δίωξη που κάνετε; Δεν φοβάσθε τον Θεό και την δικαιοκρισία Του; Τι απολογία θα δώσετε επι του φοβερού βήματος του Κυρίου; Αυτά που κάνουν οι ακολουθούντες την παναίρεση Αρχιερείς, κάνετε και σείς που θέλετε να λέγεσθε αντιοικουμενιστής;
Τουλάχιστον αυτοί δίνουν κάποιο χαρτί στους διωκομένους, που λέει γιατί τους διώκουν. Σείς ούτε αυτό δεν δίνετε !!! Μήπως αυτό οφείλεται στα συλλείτουργα που κάνατε και συνεχίζετε να κάνετε απτόητος και στις μνημονεύσεις, με τους ακολουθούντες την παναίρεση Αρχιερείς;

Ὀπως ακριβώς και οι “επίσκοποι” στα χρόνια του αιρετικού παπικού Βαυαρού Όθωνα, ο οποίος διέλυσε το 1837 τίς περισσότερες Ι. Μονές στην Ελλάδα και εξεδίωξε τους περισσότερους Μοναχούς και τις Μοναχές από αυτά, (μέσω των τότε ‘’Επισκόπων’’, που συγκατατέθηκαν σ’ αυτό προδίδοντας την πίστη τους) και εδίωξαν μαζί με τους άλλους και τον ομολογητή Κοσμά Φλαμιάτον, τους όσίους και ομολογητάς Ιγνάτιον Ιερομόναχον εκ της Ι.Μ.Μεγ.Σπηλαίου, και Χριστοφόρο Μοναχόν τον λεγόμενο Παπουλάκο και σείς οι σημερινοί ‘’Επίσκοποι’’ το ίδιο δεν κάνετε; Δεν διώκετε τους Μοναχούς και τους Κληρικούς που αντιδρούν στην παναίρεση; Με τον ίδιο τρόπο και σείς οι διώκοντες, δεν βεβαιώνετε ότι και σείς συνταυτίζεσθε, με τον αιρετικό Βαυαρό Όθωνα και τους συνεργάτες του;

Ο καλός ποιμένας λέγει ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός, όταν ένα πρόβατο φύγει από την μάνδρα, θα αφήσει τα 99 και θα ψάξει το απολωλός. Και μόλις το βρεί σε καμμιά χαράδρα ή σε κανένα ρέμμα, θα το βάλει στον ώμο του και θα το φέρει στην μάνδρα του (Ματθ. ΙΗ; 11-14). Σείς τόσους μήνες όχι μόνο δεν ήρθατε καν να συζητήσετε μαζί μου, εάν νομίζατε ότι είχα πλανηθεί, (παρ’όλο που ήρθατε πολλάκις και λειτουργήσατε σε κοντινούς ενοριακούς Ναούς), αλλά ούτε κάν με πήρατε ένα τηλέφωνο παρ’όλο ότι το ζήτησα και αυτό από τους εντολοδόχους που στείλατε να μου πούν να φύγω από το Μοναστήρι της Αγ. Παρασκευής Μάνδρας. Από αυτήν την στάση σας επάναντί μου, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ή ότι ξέρετε ότι έχω απόλυτο δίκαιο και ενεργώ βάσει των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, ή ότι απαξιείτε και να μιλήσετε σε έναν “μικρό” Μοναχό σαν και εμένα, οπότε καταφρονείτε το Μοναχικό μου Σχήμα. Δεν ακούτε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό που λέγει: “προσέχετε μην καταφρονήσετε ένα των μικρών τούτων…;” (Ματθ.ΙΗ’10).

Πόσο Ορθόδοξος μπορεί να είναι ένας Επίσκοπος ο οποίος διώκει μοναχούς που θέλουν να κρατήσουν ανόθευτη την πίστη τους; Μήπως θα ήταν καλύτερα για σας να παραιτηθείτε και να πάτε σε κάποιο ερημητήριο να κλαίτε τις αμαρτίες σας, γιατί ομιλώντας και εκδίδοντας εγκυκλίους θεωρητικά κατά του οικουμενισμού και του παπισμού, ενώ συγχρόνως συμπλέετε με τους οικουμενιστές μη αντιδρώντας στις αιρετικές αποφάσεις της ψευδοσυνόδου και αγκαλιάζοντας και προβάλοντας τους ακολουθούντες την παναίρεση Αρχιερείς στο ποίμνιο, κάνετε μεγαλύτερο κακό στον λαό, τον οποίο αποκοιμίζετε και τον επαναπαύετε ότι τάχα έχει καλόν ορθόδοξον και αγωνιστή επίσκοπον, (αμέριμνο έτσι και τυφλόν που τον αφήσατε τον λαό και ακατήχητον τόσες δεκαετίες), τον οδηγείτε στον βόθυνον της παναιρέσεως του οικουμενισμού; Και ο Κύριος λέγει: “τυφλός εάν τυφλόν οδηγεί, και οι δύο εις βόθυνον πεσούνται”.
Άραγε θεωρείτε ακόμα τον εαυτό σας Ορθόδοξο;

Μετά την ψευδοσύνοδο, βλέπουμε να προβαίνουν οἱ ακολουθούντες την παναίρεση του οικουμενισμού, Αρχιερείς, Κληρικοί, Μοναχοί και λαϊκοί ανά τον κόσμο, σε συμπροσευχές όχι μόνον με αιρετικούς, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ μέσα στους Ναούς, όχι μόνον εφαρμόζοντας, αλλά και υπερβαίνοντας τις αιρετικές ἀποφάσεις αυτής της ψευδο-συνόδου (βλ.σχετικές φωτογραφίες). Και ο λαός και ο κλήρος που παρευρίσκεται και συμπροσεύχεται με τους αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους, είναι υπόδικος αφορισμού, βάσει τού 45ου κανόνος των Αγ. Αποστόλων. Το κακό λοιπόν γενικεύεται και κινδυνεύουν άπαντες να χάσουν την Χάρι του Θεού που έλαβαν κατά τα άγια Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος.




Γι’ αυτό ἐπιτακτική ἀνάγκη είναι να αποτειχιζόμεθα από αρχιερείς και κληρικούς αιρετικούς για να μην χαθούμε μαζί με αυτούς όπως διατάσσουν οι Ιερές Σύνοδοι, οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας (βλ.ενδεικτικά Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: “Ἀφοῦ ὅμως ἐκδηλώθηκε φανερὰ ἡ αἱρετικὴ ἀσέβεια μὲ τὴ σύνοδο, πρέπει τώρα καὶ ἡ εὐλάβειά σου, μαζὶ μὲ ὅλους τους ὀρθοδόξους, οὔτε νὰ μνημονεύει κανένα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔλαβαν μέρος στὴ μοιχοσύνοδο (ψευδοσύνοδο θὰ λέγαμε σήμερα), ἢ συμφωνοῦν μὲ αὐτήν….Γιατί ὁ Χρυσόστομος μὲ μεγάλη φωνή, ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ χαρακτήρισε ὄχι μόνο τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἐκείνους ποὺ κοινωνοῦν μαζὶ μὲ αὐτούς…” (Φιλοκαλία, Ἁγ. Θεοδώρου Στουδίτου Βιβλ.Α΄ Ἐπιστολὴ 39η).



[Ο Κύριος ομιλεί δια των Προφητών του: «Ὦ οἱ ποιμένες οἱ διασκορπίζοντες καὶ ἀπολλύοντες τὰ πρόβατα τῆς νομῆς μου· …ὑμεῖς διεσκορπίσατε τά πρόβατά μου καὶ ἐξώσατε αὐτὰ (εις τὴν παναίρεση του οικουμενισμού) καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθε αὐτά» (Ιερεμ.23,1-2). Καί· «ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου, ἔδωκαν τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον, ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας» (Ιερεμ.12,10-11). «Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ψωμιῶ αὐτοὺς ὀδύνην καὶ ποτιῶ αὐτοὺς ὕδωρ πικρόν, ὅτι ἀπὸ τῶν προφητῶν (Επισκόπων, ιερέων) Ἱερουσαλὴμ ἐξῆλθε μολυσμὸς πάσῃ τῇ γῇ. οὕτως λέγει Κύριος παντοκράτωρ· μὴ ἀκούετε τοὺς λόγους τῶν προφητῶν, ὅτι ματαιοῦσιν ἑαυτοῖς ὅρασιν, ἀπὸ καρδίας αὐτῶν λαλοῦσι καὶ οὐκ ἀπό στόματος Κυρίου»! (Ἱερεμ. 23, 15-16). Ἔτσι ὁ Κύριος διά τοῦ προφήτου, ἐξηγεῖ τὰ γεγονότα τῆς ἀφωνίας, τῆς ἀδιαφορίας καὶ τῆς προδοσίας ἐσᾶς τῶν συγχρόνων Ποιμένων γιὰ τὸ μεῖζον πρόβλημα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ […..]. Χαρακτηριστικό είναι το παραπάνω σκίτσο που δείχνει τον βοσκό (επίσκοπο) να χαϊδεύει τον βαρύ λύκο (τον αιρετικό), την στιγμή που κατασπαράσσει το πρόβατο (τον Χριστιανό, μέλος του ποιμνίου). 



Μπορείτε νὰ μας το εξηγήσετε οι καλλίφωνοι ψάλτες, οι Μοναχοί, και οι Κληρικοί, όλοι, δηλαδή, όσοι ψάλλετε τυπικὰ πλέον καὶ φολκλορικὰ τὶς εκκλησιαστικὲς Ακολουθίες, καὶ ταυτόχρονα επιτρέπετε στοὺς Οικουμενιστὲς νὰ προωθούν τὴν Παναίρεση, σὰν ποτὲ νὰ μὴν διαβάσατε στὰ Πατερικὰ κείμενα ότι η αίρεση είναι μολυσματικὴ καὶ σὰν άλλη γάγγραινα μεταδίδεται στοὺς πιστούς (Άγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)! Αὐτὴν τὴν διαπίστωση τῶν Ἁγίων ἀπορρίπτετε ἐγωϊστικὰ καὶ ἀδιάκριτα σεῖς οἱ ἀντι-οκουμενιστὲς (όπως σας αρέσει να λέγεσθε) ποιμένες, γι’ αυτὸ καὶ περιμένετε τὶς εξελίξεις “άχρι καιρού”, αντὶ νὰ συστήσετε στοὺς κληρικούς και στους πιστούς (αφού πρώτα τὸ κάνετε εσείς οι ίδιοι), τὴν απομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αιρετικούς οικουμενιστές! 
Τοὺς Αγίους όμως, όταν βρίσκονταν σὲ παρόμοιους καιροὺς αιρέσεων, τοὺς καταλαμβάνει φόβος, μήπως μεταδοθεῖ στὰ μέλη τοῦ Ποιμνίου τους η αίρεση, όπως ο γνήσιος καὶ μὴ μισθωτὸςΠοιμήν, ο Μ. Βασίλειος, γράφει “Πρὸς Ιταλοὺς καὶ Γάλλους Επισκόπους”: «Νῦν δὲ φοβούμεθα μή ποτε αὐξανόμενον τὸ κακόν, ὥσπερ τις φλὸξ διὰ τῆς καιομένης ὕλης βαδίζουσα, ἐπειδὰν καταναλώσῃ τὰ πλησίον, ἅψηται καὶ τῶν πόρρω.Ἐπινέμεται (ἐπεκτείνεται) γὰρ τὸ κακὸν τῆς αἱρέσεως,καὶ δέος ἐστὶ μὴ τὰς ἡμετέραςἘκκλησίας καταφαγοῦσα ἕρψῃ λοιπὸν καὶ ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον μέρος τῆς καθ’ ὑμᾶς παροικίας»!]]. (εκ του Ιστολογίου Πατερική Παράδοση).



Μας κατηγοροῦν κάποιοι, ότι βγήκαμε από την Εκκλησία, ότι κάνουμε σχίσμα, εμείς που έχουμε Αποτειχιστεί. Όμως οι Ιεροί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, είναι σαφείς. Επιτρέπουν και μάλιστα τιμούν τον κάθε πιστό που απομακρύνεται από τους αιρετικούς που μπήκαν στην Εκκλησία. (15ος Κανών Πρωτοδευτέρας Οικουμενικής Συνόδου). Είναι αποτείχιση από τον αιρετικό επίσκοπο και από όσους τον μνημονεύουν και όχι από την Εκκλησία η οποία ευρίσκεται εκεί όπου είναι η αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως. 

Πολλοί, μεγάλοι Ἀγιοι της Εκκλησίας μας και πάμπολοι Μάρτυρες αναδείχθηκαν διδάσκαλοι της ευλογημένης αποτειχίσεως σε περιόδους που αιρετικοί επίσκοποι κήρυτταν ή αποδέχονταν αιρέσεις. 

Και ο Κύριός μας την αποτείχιση διδάσκει μέσω της Αγ.Γραφής όταν λέγει ότι τα δικά του πρόβατα φεύγουν όταν ακούν την φωνή ξένου διδασκάλου “Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται από αυτού, ότι ούκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν”.(Ιω. Α΄ 5). 

Και οι Άγιοι Απόστολοι την αποτείχιση διδάσκουν όταν λέγουν “…να φεύγετε από φθοροποιούς ποιμένες” (Διαταγαί Αποστόλων 2,19). 

Και ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι “και εγώ ή Άγγελος από τον ουρανό να κατέβη και να σας κηρύξει άλλο Ευαγγέλιο από αυτό που σας κηρύττω τώρα, να είναι ανάθεμα” (Γαλ.α΄ 8). Και ο Μέγας Αθανάσιος: “Να φυλάσσετε τον εαυτό σας από όσους νομίζουν ότι δεν πιστεύουν στον Άρειο, κοινωνούν όμως με τους αρειανούς’’ (P.G.26, 1188BC).
Ιδού έρχεται, έρχεται ταχύ, ο Αμνός του Θεού, για να αποκαταστήσει την Εκκλησία Του (που την ίδρυσε με το Τίμιο Αίμα Του, τα σεπτά Πάθη και την Ανάστασή Του), τον Αμπελώνα Του, που οι κακοί γεωργοί καταστρέφουν εδώ και πολλές δεκαετίες με την παναίρεση του οικουμενισμού.
Και αλίμονο σ’αυτούς και σ’ όσους τους ακολουθούν.




Γ. ΩΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, ΚΑΛΕΙΣΘΕ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΡΝΗΣΕΩΣ ΣΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΩΣ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ Ή ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΟΙΠΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΣΗΧΘΗΣΑΝ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ:
Παραθέτω αποσπάσματα «Μελέτης για την ψευδοσύνοδο και τις Εκκλησιολογικές της συνέπειες» του κ. Κυριάκου Κυριζόπουλου καθηγητή (επ.) Εκκλησιαστικού Δικαίου στην Νομική Σχολή Α.Π.Θ.- (βλ.ολόκληρη την Μελέτη στην Ιστοσελίδα “Θεογνωσία”).






[[ 
1 - Η ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Ή ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ Ή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ

Η Ψευδο-Σύνοδος της Κρήτης εισήγαγε «συνοδικώς», δηλ. δεσμευτικά για τις δέκα Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν, την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός, Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός, είναι Νεο-γνωστικισμός ή Θρησκευτικός Συγκρητισμός, και αναμειγνύει την Ορθοδοξία με αιρέσεις, με θρησκεύματα, με φιλοσοφικά συστήματα, με τον Σατανισμό. Τον πολέμησαν σθεναρά οι Άγιοι Απόστολοι, όπως ο Ιωάννης και ο Παύλος, και οι Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, όπως ο Άγιος Ειρηναίος, Επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών της Γαλλίας) στο έργο του «Έλεγχος και Ανατροπή της Ψευδωνύμου Γνώσεως». Διότι ανατρέπει συνολικά την Ορθόδοξη πίστη, μέσω της αντιπατερικής ή μεταπατερικής θεολογίας, η οποία αλλοιώνει τους θεολογικούς όρους με δαιμονικές και ορθολογιστικές ερμηνείες τους.

Η λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη ή Πανορθόδοξη Σύνοδος» δεν είναι Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά Ψευδο-Σύνοδος. Τούτο σημαίνει ότι δεν είναι έγκυρη, ούτε αυτοδικαίως άκυρη, αλλά είναι ακυρώσιμη, ήτοι μπορεί να ακυρωθεί από μια όντως Ορθόδοξη Πανορθόδοξη Σύνοδο, η οποία μπορεί ενδεχομένως να συγκληθεί στο μέλλον. Αυτή η Ψευδοσύνοδος συγκλήθηκε ουσιαστικά από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δια στοματος της κ.Ελισάβετ Προδρόμου, αξιωματούχου του ίδιου Υπουργείου και Ειδικής Συμβούλου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο [……]
Συνοπτικά, οι αιρετικές αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου αλλοιώνουν και αποδομούν το Σύμβολο της Πίστεως, επειδή εισάγουν επίσημα την αντίχριστη Θρησκευτική Παγκοσμιοποίηση ή τον Θρησκευτικό Συγκρητισμό ή τον Γνωστικισμό, ο οποίος είναι μια αίρεση ήδη καταδικασμένη από τους Αγίους Αποστόλους (π.χ. Ιωάννη και Παύλο), τις Οικουμενικές Συνόδους και τους Αγ.Πατέρες.
Ειδικότερα, μια σύντομη αναφορά των αιρέσεων και λοιπών αιρετικών θέσεων τις οποίες εισήγαγε επίσημα η Ψευδο-σύνοδος, είναι η εξής:
1 – Αναγνώρισε τους αιρετικούς ως «Εκκλησίες», χωρίς αυτοί να απαρνηθούν τις πλάνες τους και να δεχθούν την Ορθόδοξη Αλήθεια.

2 – Αναγνώρισε επίσης το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» και επιτρέπει τη συμμετοχή σε τούτο των Ορθόδοξων Εκκλησιών, αν και αυτό έχει την Αιρετική Εκκλησιολογία, κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά μόνο ένα τμήμα της, ενώ τα άλλα τμήματά της είναι οι Παπικοί και Προτεστάντες. 

3 – Κατάργησε το συνοδικό πολίτευμα της Εκκλησίας, επειδή δικαίωμα ψήφου είχαν μόνον οι 10 προκαθήμενοι και όχι όλοι οι ποιμενάρχες επίσκοποι που συμμετείχαν. 

4 – Άλλαξε το δογματικά κατοχυρωμένο αλάθητο σε θέματα πίστεως, επειδή το ταύτισε αποκλειστικά με τις αποφάσεις της, ενώ κατά την ορθόδοξη δογματική, το αλάθητο υπάρχει όταν οι δογματικές αποφάσεις της Συνόδου γίνουν αποδεκτές από τους επισκόπους που δεν ήταν μέλη της, και από τους λοιπούς κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς. 

5 – Επέβαλε την αίρεση της δεσποτοκρατίας, κατά την οποία όπου βρίσκεται ο επίσκοπος, έστω και αν διδάσκει αιρέσεις, εκεί δήθεν βρίσκεται η Εκκλησία. 

6 – Καθιέρωσε την αίρεση της εκκοσμίκευσης, επειδή αρνήθηκε τον σταυρικό χαρακτήρα του Ευαγγελίου, διδάσκοντας ένα ψευδο-ευαγγέλιο άνετο για τα πάθη των ανθρώπων, διδάσκοντας τον συσχηματισμό με τον κόσμο.

7 – Διέστρεψε την ορθόδοξη ανθρωπολογία, η οποία έχει ως πρότυπό της τον Θεάνθρωπο Χριστό, αντικαθιστώντας το με ουμανισμό που, στο επίκεντρό του, τοποθετεί τον εμπαθή άνθρωπο. 

8 – Αποδέχθηκε τη συμπροσευχή με τους αιρετικούς, προσκαλώντας τους ως παρατηρητές, σε πλήρη αντίθεση προς τους σχετικούς ιερούς κανόνες. 

9 – Εξουσιοδότησε τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να επιτρέπουν τους μικτούς γάμους, για να διευκολύνει, μέσω των μικτών γάμων, την άμβλυνση των συνειδήσεων προς το σκοπό της αποδοχής της πλήρους ένωσης των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς στη νέα Ψευδο-Εκκλησία του Οικουμενισμού.

10 – Εξουσιοδότησε επίσης τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να σχετικοποιήσουν τη νηστεία, η οποία είναι η αναλλοίωτη βάση της ορθόδοξης πνευματικής ζωής. 

11 – Αρνήθηκε να ονομαστεί «Οικουμενική Σύνοδος», επειδή δεν λάμβαναν μέρος ως μέλη της παπικοί και προτεστάντες. 

12 – Αρνήθηκε να επικυρώσει τις αντιπαπικές Η΄και Θ΄ Συνόδους ως Οικουμενικές, αν και στη συνείδηση του πληρώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυτές οι Σύνοδοι είναι τέτοιες. 

13 – Διέγραψε από τη θεολογική ορολογία τη λέξη «αιρετικός», αν και αυτός ο όρος είναι θεμελιώδης σε όλες τις προγενέστερες Συνόδους.
2 - Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ή ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ Ή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗ (Ή ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ) ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ, ΤΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Η Παναίρεση του Οικουμενισμού ή Γνωστικισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού, η οποία εισήχθη ψευδο-συνοδικώς από το Συνέδριο της Αποστασίας της Κρήτης, είναι ήδη κατεγνωσμένη:

α) από τους Αγίους Αποστόλους και ενδεικτικά τον Απόστολο Ιωάννη (Α΄ Καθολ.Επιστολή του, Αποκάλυψη κλπ.) και τον Απόστολο Παύλο (Επιστολές του προς Κολασσαείς , προς Τιμόθεον Α΄ και Β΄, προς Τίτο κλπ.), 

β) από τις Οικουμενικές Συνόδους και ενδεικτικά :

β.1. την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο (Κανόνας 7, ο οποίος, μεταξύ άλλων, συγκαταλέγει μεταξύ των αιρέσεων τους Γνωστικούς Μοντανιστές),

β.2. την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο (Κανόνες Α’ έως και Ζ’) που καταδικάζει όσους ακολουθούν τους άλλους καταδικασμένους αιρετικούς και τον Νεστόριον, του οποίου και η αίρεση περί «αοράτου εκκλησίας». [Ότι οι «Εκκλησίες – μέλη του» (12 Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και περίπου 340 Προτεσταντικές «Εκκλησίες»), έχουν στόχο την ορατή ενότητά τους, η οποία είναι διαφορετική από την ενότητα εν Χριστώ των Ορθοδόξων Εκκλησιών (αρθ. 3 Καταστατικού ΠΣΕ). Δηλ. έχουν ως στόχο τους την ενότητα της «Εκκλησίας του Οικουμενισμού» ή της Πράσινης Παγκόσμιας Θρησκείας του Σατανά, με βάση τη λεγόμενη «βαπτισματική θεολογία» (του Κειμένου Β.Ε.Μ. της Λίμα – Περού του 1982 για μερική αποδοχή των ετερόδοξων τελετών βαπτίσματος, ευχαριστίας και ιερωσύνης), δηλ. την ένταξη στην ακόμη αόρατη αδιαίρετη Εκκλησία «Εκκλησία του Οικουμενισμού» («θεολογία της ενωμένης αόρατης, αλλά διαιρεμένης ορατής Εκκλησίας») των Χριστιανών εν γένει μέσω βαπτίσματος στο όνομα της Αγίας Τριάδος χωρίς να απαιτείται ούτε ο κανόνας του τύπου της τριπλής κατάδυσης στο νερό ούτε η ακριβής Ορθόδοξη πίστη. Η μεν «θεολογία της αδιαίρετης αόρατης Εκκλησίας» αλλοιώνει δογματικά το άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», και είναι καταδικασμένη Νεστοριανική αίρεση από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο -βλ. Α΄ έως και Ζ΄ Κανόνες-, στο Πηδάλιον- (όπως καταγγέλλει και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος στο πόνημά του: “Παρέμβασις εις την Ιεραρχίαν” δημοσιευμένο στην Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος σε επτά συνεχόμενα φύλλα, τελευταίου στις 13/1/2017), η δε «βαπτισματική θεολογία» αλλοιώνει δογματικά το άρθρο «Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».

β.3. την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο [η οποία καταδίκασε το δόγμα του Γνωστικού Απελλή, μαθητή του Γνωστικού Μαρκίωνα (κατά τον οποίο «ο γαρ γέρων Απελλής συμμίξας ημίν, πολλά μεν κακώς λέγων ηλέγχθη. Όθεν και έφασκε μη δειν όλως εξετάζειν τον λόγον, αλλ’ έκαστον, ως πεπίστευκε, διαμένειν. Σωθήσεσθαι γαρ τους επί τον εσταυρωμένον ηλπικότας απεφαίνετο, μόνον εάν εν έργοις αγαθοίς ευρίσκωνται», δηλ. «Ο γέροντας Απελλής πράγματι, όταν μας συναναστρεφόταν, αποδείχθηκε ότι έλεγε πολλές πλάνες. Γι’ αυτό έλεγε ότι δεν είναι καθόλου ανάγκη να εξετάζουμε τους λόγους, αλλά καθένας να παραμείνει στις πεποιθήσεις του. Διότι ισχυριζόταν ότι θα σωθούν οι ελπίζοντες στον εσταυρωμένο, μόνον αν βρεθούν πράττοντας αγαθά έργα», βλ. Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία, Βιβλίο Ε΄, κεφάλαιο 13, στίχος 5, σε: ΕΠΕ, Ευσεβίου Καισαρείας, τομ. 2, σελ. 162-165) μαζί με τους Μαρκιωνιστές (βλ. Μελετίου Καλαμαρά, Η Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος, Κεφάλαια δογματικά, ΙΒ΄ Κεφάλαιον, Αθήναι 1985, σελ. 592-593)],

β.4. ἀπό την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο (Κανόνας 95, ο οποίος, μεταξύ άλλων, συγκαταλέγει στους αιρετικούς τους Γνωστικούς Μανιχαίους, Ουαλεντιανούς, Μαρκιωνιστές),
β.5. από όλες τις Οικουμενικές και τις τοπικές Ιερές Ορθόδοξες Συνόδους της Εκκλησίας, οι οποίες κατέγνωσαν και καταδίκασαν όλες τις αιρέσεις, τις οποίες ο οικουμενισμός δέχεται μαζί με όλες τις θρησκείες, ως οδούς σωτηρίας!!!.
γ) από τους Πατέρες της Εκκλησίας και ενδεικτικά τον Άγιο Ειρηναίο Λουγδούνου (στο έργο του «Έλεγχος και Ανατροπή της Ψευδωνύμου Γνώσεως»), τον Άγιο Ιππόλυτο Ρώμης (στο έργο του «Κατά πασών των αιρέσεων έλεγχος», P.G., τομ. 16, ΙΙΙ, σελ. 3017-3454), Μέγα Φώτιο (στο έργο του «Διήγησις περί της Μανιχαίων Αναβλαστήσεως», Λόγοι 4, ΕΠΕ, Μ. Φώτιος, τομ. 4, σελ. 10-337).
ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ: ΠΑΥΣΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

ΑΠΟ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ
Κατά την Παράδοση της Εκκλησίας και κατά την Πατερική Θεολογία (ενδεικτικά του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη), οι Ορθόδοξοι πιστοί, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί - για να παραμείνουν στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων που είναι άμωμη και άσπιλη από αιρέσεις και η οποία είναι το Σώμα του Χριστού, και για να μην κοινωνούν με την αίρεση στη νεοφανή Ψευδο-εκκλησία του οικουμενισμού με τα νεοφανή της δόγματα, την οποία ίδρυσαν οι δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν στην Ψευδο-σύνοδο της Κρήτης η οποία πραγματοποιήθηκε στις 25-6-2016, ημερομηνία ψηφίσεως της Παναιρετικής δογματικής απόφασης με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»,[….] οφείλουν: - κατά τους Κανόνες 31ο Αποστολικό και 15ο της Πρωτοδευτέρας, να παύσουν την εκκλησιαστική κοινωνία, ως εξής: α) Οι μεν κληρικοί οφείλουν να παύσουν το μνημόσυνο της προϊσταμένης τους αρχής, εφόσον αυτή είναι παναιρετική στο φρόνημα ή συμβιβασμένη με την Παναίρεση. β) Οι δε μοναχοί και λαϊκοί οφείλουν να παύσουν την κοινωνία με τους κληρικούς, ιερείς και αρχιερείς, εφόσον αυτοί είναι παναιρετικοί στο φρόνημα ή συμβιβασμένοι με την Παναίρεση.

Όσον αφορά την Εκκλησία της Ελλάδος, πρέπει να επισημανθεί ότι, κατά την ειδησεογραφία, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με πρόταση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, έλαβε υπόψη της στην Έκτακτη Συνεδρίασή της του Μαϊου 2016 τα δεδομένα της διαβούλευσης επί των προσυνοδικών κειμένων μόνον των Μητροπολιτών – μελών της, αρνούμενη να λάβει υπόψη της τα δεδομένα της ίδιας διαβούλευσης που προέρχονταν από τις λοιπές τάξεις του πληρώματός της (λοιπών κληρικών, μοναχών, και λαϊκών), σε αντίθεση με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην οποία η Ιερά της Σύνοδος έλαβε υπόψη της τα δεδομένα της δικής της διαβούλευσης επί των αυτών προσυνοδικών κειμένων τα προερχόμενα από όλες τις τάξεις του πληρώματός της (αρχιερείς, λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί).

Τούτο αποδεικνύει ότι όσοι Μητροπολίτες από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος δέχθηκαν την εν λόγω πρόταση του Αρχιεπισκόπου, ακολουθούν όχι την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, αλλά την μη ορθόδοξη εκκλησιολογία παπικής εμπνεύσεως του γνωστού εισηγητή της.

Κατ’ αυτήν, όπου Επίσκοπος - έστω και Μη ορθοτομών, δηλ. Μη αποκόπτων τις απαγορευμένες από την Αγία Γραφή, τις Αγίες Συνόδους και τους Αγίους Πατέρες καινοτομίες, ως προστάτης του ποιμνίου της τοπικής του εκκλησίας[……] «ο Επίσκοπος ή ο Προκαθήμενος είναι η Εκκλησία».
Επίσης, η 25μελής αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης παραβίασε σαφώς την απόφαση του Μαίου 2016 της Έκτακτης Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία έδωσε την εντολή στην αντιπροσωπεία της να ψηφίσει στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο ότι ο Παπισμός δεν είναι εκκλησία. Όμως, οι Μητροπολίτες της τέως Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Έκτακτη συνεδρία της Συνόδου της Ιεραρχίας της του Νοεμβρίου 2016, προτίμησαν τη συναδελφική αρχιερατική αλληλεγγύη μεταξύ τους και με το Φανάρι, με πρόσχημα την κακόδοξη δήθεν ενότητα, αντί της αποκηρύξεως των κακόδοξων και αιρετικών αποφάσεων του Συνεδρίου της Αποστασίας της Κρήτης.

Κατόπιν των ανωτέρω, είναι σαφές ότι οι Προκαθήμενοι και οι Αρχιερείς που ανήκαν στις αντιπροσωπείες των δέκα (10) Αυτοκέφαλων Εκκλησιών διέπραξαν το εκκλησιαστικό ποινικό αδίκημα της ΑΙΡΕΣΕΩΣ, διότι οι εν λόγω Αυτοκέφαλες Εκκλησίες ψήφισαν τη δογματική απόφαση με τον τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», η οποία περιλαμβάνει τις ανωτέρω αναφερόμενες δογματικές αλλοιώσεις του Συμβόλου της Πίστεως. Σε σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδος, ο Προκαθήμενός της και τα λοιπά 24 μέλη – Μητροπολίτες της αντιπροσωπείας της στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης, διέπραξαν, εκτός του εκκλησιαστικού ποινικού αδικήματος της αιρέσεως, και εκείνο της παράβασης καθήκοντος, διότι παραβίασαν την απόφαση του Μαϊου του 2016 του ανώτατου οργάνου διοικήσεως της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλ. της (Έκτακτης) Συνόδου της Ιεραρχίας της, η οποία έδωσε την εντολή στην αντιπροσωπεία της να ψηφίσει, στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο, ότι ο Παπισμός δεν είναι εκκλησία. [.…]]

------------------------------------------------------------------------------------------------\




ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Επειδή η καταστροφή πλησιάζει καλπάζοντας (ὀπως μας λέγουν οι Προφήτες και η ιστορία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης σε περιόδους αθετήσεως της πίστεως), ευχόμενος την σύντομη αποκήρυξη από σᾶς δημοσίως της ψευδο-συνόδου της Κρήτης και την απομάκρυνσή σας από την παναίρεση του οικουμενισμού με την αποτείχιση (όπως διατάσσουν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας), καθώς και των Κληρικών, Μοναχών και του ποιμνίου και την επιστροφή σας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία ευρίσκεται εκεί όπου είναι η Άλήθεια της πίστεως, διατελώ 


μετά αγάπης Χριστοῦ
και βαθυτάτης θλίψεως,(*)


Νεκτάριος Μοναχός

(*) δια την εκκοσμίκευση, την αφωνία και την συγκατάθεση στην παναί-
ρεση, των Κληρικών και Μοναχών στις μέρες μας (Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός:
"οι κληρικοί των εσχάτων χρόνων θα είναι οι ασεβέστεροι όλων").

Σχόλιο:
Δείτε σχετικές αναρτήσεις μας στις ετικέτες "Μητροπολίτης Αιτωλίας Κοσμάς" και "Δίωξη π.Νεκταρίου (Αιτωλοκαρνανία)"